در چند دهه گذشته سطح تحصیلات دختران در ایران بطور قابل‌توجهی افزایش داشته است. بطوری‌که امروزه بیش از 60 درصد دانشجویان را دختران تشکیل می‌دهند. هدف این مقاله بررسی اثر سطح تحصیلات بر احتمال ازدواج دختران ایرانی در سنین 25 تا 40 سال می‌باشد. روش تحقیق، تحلیل ثانویه داده‌های خام دو درصد سرشماری سال‌های 1385، 1390 و 1395 است. یافته‌ها نشان داد که اثرات نهادی و حضور در مراکز آموزشی تأثیر محسوسی در کاهش احتمال ازدواج دختران دارد. همچنین، نتایج مطالعه نشان داد رابطه غیر‌خطی بین سطح تحصیلات و احتمال ازدواج وجود دارد. در سطوح تحصیلی متوسط و دیپلم در مقایسه با سطوح تحصیلی پایین و دانشگاهی، احتمال ازدواج دختران بیشتر است. این یافته تأییدی بر نظریه برودرل و دیکمن است که بیان می‌کند تحصیلات در سطح متوسط، اثر مثبت و در سطوح پایین و بالا اثر منفی بر احتمال ازدواج زنان دارد. نتایج حاکی از آن است که اتخاذ و اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های خانواده‌محور به ویژه در دانشگاه‌ها می‌تواند در افزایش اثرات نهادی و سرمایه‌ای تحصیلات بر احتمال ازداج اثرگذار باشد.
تنها, فاطمه, صادقی, رسول. (1401). رابطه بین تحصیلات و ازدواج دختران در ایران در دوره 1395-1385: تحلیل ثانویه. سامانه فصلنامه مرکز مطالعات راهبردی وزارت ورزش و جوانان, (), -. doi: 10.22034/ssys.2022.2070.2476
MLA
فاطمه تنها; رسول صادقی. "رابطه بین تحصیلات و ازدواج دختران در ایران در دوره 1395-1385: تحلیل ثانویه". سامانه فصلنامه مرکز مطالعات راهبردی وزارت ورزش و جوانان, , , 1401, -. doi: 10.22034/ssys.2022.2070.2476
HARVARD
تنها, فاطمه, صادقی, رسول. (1401). 'رابطه بین تحصیلات و ازدواج دختران در ایران در دوره 1395-1385: تحلیل ثانویه', سامانه فصلنامه مرکز مطالعات راهبردی وزارت ورزش و جوانان, (), pp. -. doi: 10.22034/ssys.2022.2070.2476
VANCOUVER
تنها, فاطمه, صادقی, رسول. رابطه بین تحصیلات و ازدواج دختران در ایران در دوره 1395-1385: تحلیل ثانویه. سامانه فصلنامه مرکز مطالعات راهبردی وزارت ورزش و جوانان, 1401; (): -. doi: 10.22034/ssys.2022.2070.2476
)