فرزاد نوبخت؛ علی همتی عفیف؛ حسن قره خانی؛ فاطمه نوبخت
دوره 17، شماره 39 ، خرداد 1397، ، صفحه 201-214
چکیده
موفقیت هر سازمان ورزشی نیازمند برنامه ریزی راهبردی و ارائه راهبردهای مناسب می باشد. هدف تحقیق حاضر، شناسایی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها، تهدیدها و تدوین استراتژی برای هیئت والیبال استان تهران بود. جامعه آماری پژوهش شامل هیئت رئیسه و کادر مدیریتی هیئت والیبال، روسای کمیته ها و هیئت های شهرستان های تابعه، مربیان و کارشناسان خبره، اعضای ...
بیشتر
موفقیت هر سازمان ورزشی نیازمند برنامه ریزی راهبردی و ارائه راهبردهای مناسب می باشد. هدف تحقیق حاضر، شناسایی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها، تهدیدها و تدوین استراتژی برای هیئت والیبال استان تهران بود. جامعه آماری پژوهش شامل هیئت رئیسه و کادر مدیریتی هیئت والیبال، روسای کمیته ها و هیئت های شهرستان های تابعه، مربیان و کارشناسان خبره، اعضای شورای راهبردی و نخبگان ورزشی و مدیریتی والیبال استان تهران به تعداد50 نفر بود که همگی به عنوان نمونه به صورت کل شمار انتخاب شدند. در این تحقیق ترکیبی از روش های کیفی و کمی مورد استفاده قرار گرفت. برای گردآوری اطلاعات به صورت میدانی علاوه بر برگزاری جلسات و مصاحبه با اعضای شورای راهبردی تحقیق، پرسشنامه شناسایی سوات حاوی سؤالات باز، فرم تعیین موقعیت راهبردی و فرم تعیین راهبردها استفاده شد.
روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر 17 نفر از اساتید مدیریت ورزش دانشگاه ها و اعضای شورای راهبردی تایید گردید و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ بالای 8/0 به دست آمد. به منظور تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون t تک نمونه ای و آزمون فریدمن، ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی و ماتریس تعیین موقعیت راهبردی استفاده شد. یافته ها نشان داد هیئت والیبال استان تهران دارای 12 نقطه قوت،12 نقطه ضعف،13 نقطه فرصت و 14 نقطه تهدید می باشد. وجود مربیان و داوران زبده در سطوح ملی و بینالمللی مهمترین نقطه قوت، کمبود منابع مالی و وابستگی به فدراسیون مهمترین نقطه ضعف، جامعه آماری بالا در سطح استان مهمترین فرصت و فقدان قوانین حمایتی و ضعف در جذب اسپانسر مهمترین تهدید پیش روی بودند. با توجه به نتایج ماتریس داخلی(71/2) و ماتریس خارجی(31/2) موقعیت راهبردی هیئت والیبال استان تهران در منطقه رقابتی(ST) قرار دارد. از این رو، پیشنهاد می شود این هیئت از نقاط قوت خود از جمله وجود مربیان، داوران و مدرسان تراز اول، کلاس‌های مربیگری و فراوانی متربیان حداکثر استفاده را برای غلبه بر تهدید های موجود انجام دهد. تدوین برنامه عملیاتی با تمرکز بر جذب حامیان مالی، تامین تجهیزات مورد نیاز هیئت های تابعه و تولید و پخش برنامههای آموزشی والیبال از مهمترین راهبردهای مورد توجه هستند.
حجت محمدی مغانی؛ سید محمد کاشف؛ حبیب هنری؛ حسن قره خانی
دوره 16، شماره 38 ، اسفند 1396، ، صفحه 9-24
چکیده
هدف این پژوهش، ارائۀ مدلی به منظور اندازهگیری نقش مدیریتی وزارت ورزش و جوانان در خصوصیسازی ورزش ایران است. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح های آمیخته اکتشافی است. مرحلۀ اول، کیفی و جامعه آماری شامل افراد خبره در زمینه مدیریت و خصوصی سازی ورزش بود که همگی آنها به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. جهت تحقق این مرحله با مرور ...
بیشتر
هدف این پژوهش، ارائۀ مدلی به منظور اندازهگیری نقش مدیریتی وزارت ورزش و جوانان در خصوصیسازی ورزش ایران است. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح های آمیخته اکتشافی است. مرحلۀ اول، کیفی و جامعه آماری شامل افراد خبره در زمینه مدیریت و خصوصی سازی ورزش بود که همگی آنها به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. جهت تحقق این مرحله با مرور مبانی نظری و انجام مصاحبة عمیق نیمه ساختار یافته، اطلاعات تکمیلی گردآوری، سپس دادههای حاصل از 20 مصاحبه به روش نظریه پردازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه و تحلیل شد. مرحلۀ دوم به صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. با توجه به تنوع و غیر قابل شمارش بودن جامعۀ آماری، از نمونهگیری هدفمند و با کمک روش قضاوتی و خبرگی محقق تعداد نمونه 222 نفر انتخاب شد. پرسشنامۀ محقق ساخته برگرفته از مرحلۀ کیفی تحقیق به عنوان ابزار تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه را 15 نفر متخصص تأیید کردند که بین50 نفر توزیع شد. پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 924/0 بدست آمد. به منظور محاسبۀ اعتبار سازه و بررسی ساختار عاملی دادهها، از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد. مقایسۀ متغیرها نشان داد که تأثیر سه مؤلفۀ (تصمیمگیری، نظارت و سازماندهی) بر خصوصیسازی ورزش در ایران معنیدار است، ولی مؤلفۀ برنامهریزی این چنین نیست. مؤلفۀ سازماندهی با ضریب رگرسیونی 148/0 دارای بالاترین تأثیر و در مرتبه های بعدی، مؤلفههای نظارت 092/0، تصمیمگیری 075/0 و برنامهریزی 012/0 قرار دارند. با توجه به تأثیر معنی دار عوامل ذکر شده، توجه مدیران عالی ورزش به این عوامل در خصوصی شدن ورزش ایران نقش بسزایی خواهد داشت.
حسن قره خانی؛ جبار سیف پناهی؛ شهرام فولادی حیدرلو
دوره 14، شماره 28 ، شهریور 1394، ، صفحه 55-66
چکیده
هدف این تحقیق، طراحی مدل موانع خصوصی سازی باشگاه های فوتبال کشور بود که با روش اکتشافی به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل اعضای هیات مدیره باشگاه های لیگ برتر، مدیران ارشد فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و برخی از اعضای هیات علمی مدیریت ورزشی یا کارشناسان خبره حوزه فوتبال بود که همگی (N=150)به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد ...
بیشتر
هدف این تحقیق، طراحی مدل موانع خصوصی سازی باشگاه های فوتبال کشور بود که با روش اکتشافی به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل اعضای هیات مدیره باشگاه های لیگ برتر، مدیران ارشد فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و برخی از اعضای هیات علمی مدیریت ورزشی یا کارشناسان خبره حوزه فوتبال بود که همگی (N=150)به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز، با پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. روایی محتوی و صوری با استفاده از نظر متخصصان، فرم نمره گذاری و روایی سازه با استفاده از روش تحلیل عاملی تأیید شد. پایایی نیز از روش همبستگی درونی و روش آلفای کرونباخ(0.87)به دست آمد. تعداد 129پرسشنامه جمع آوری و در تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. از آمارتوصیفی برای رسم جداول فراوانی و نمودار ها و شاخص های پراکندگی و از مدل سازی معادلات ساختاری (تحلیل عاملی اکتشافی و تائیدی) برای پاسخ گویی به سوالات تحقیق و طراحی مدل با کمک نرم افزار هایAMOS SPSS, EXCEL استفاده شد. مهمترین موانع خصوصی سازی باشگاه های فوتبال ایران به ترتیب شامل موانع اقتصادی و مالی (79/0) ، موانع حقوقی و قانونی( 68/0) و موانع ساختاری ( 4/0 ) می باشد. برخلاف پیش بینی محققان، مدل نهایی، موانع مدیریتی را تأیید نکرد. با توجه اهمیت و اولویت بالاتر موانع اقتصادی و مالی پیشنهاد می شود دولت و مدیران ورزش با زمینه سازی برای تجاری سازی باشگاه های فوتبال، شرایط لازم برای افزایش منابع درآمدی آنها را فراهم کنند. همچنین، برخی اصلاحات حقوقی و قانونی و ساختاری قبل از خصوصی سازی ضروری است- در غیر این صورت، همچون چند سال گذشته خصوصی سازی باشگاه های فوتبال، رویایی بیش نخواهد بود.
