سید مجید زارعیان؛ زینت نیک آئین؛ سید محمدکاظم واعظ موسوی
دوره 18، شماره 43 ، خرداد 1398، ، صفحه 245-264
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین جایگاه روانشناسی ورزشی در رشتههای المپیکی و مدالآور در ساختار ورزش کشور انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت، از نوع پژوهشهای کیفی و از نوع نظریه زمینهای میباشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه افرادی بود که در ساختار روانشناسی ورزشی و ورزش کشور صاحب نظر و تأثیرگذار ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین جایگاه روانشناسی ورزشی در رشتههای المپیکی و مدالآور در ساختار ورزش کشور انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت، از نوع پژوهشهای کیفی و از نوع نظریه زمینهای میباشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه افرادی بود که در ساختار روانشناسی ورزشی و ورزش کشور صاحب نظر و تأثیرگذار بودند (500=N). حجم نمونه در بخش کیفی با توجه به روش نمونهگیری گلوله برفی و رسیدن به اشباع نظری 24 نفر بود و در بخش کمی تعداد 221 نفر با توجه به جدول مورگان و با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پژوهش شامل مصاحبه عمیق در بخش کیفی و در بخش کمی پرسشنامه حاصل از بخش کیفی بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، ابتدا بر اساس رویکرد گروندد تئوری، داده های حاصل از مصاحبهها تحلیل شد. سپس در بخش کمی از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که روانشناسی ورزشی ایران در مقایسه با چند کشور منتخب و پیشرو جایگاه مناسبی ندارد (98/24=t). همچنین، تشکیلات خاص مربوط به روانشناسی ورزشی (19/18=t)، ساختار مناسب روانشناسی ورزشی (36/13=t) و نیروی انسانی متخصص روانشناسی ورزشی (91/19=t) در ایران در مقایسه با کشورهای منتخب و پیشرو وجود ندارد. با این حال نسبت به گذشته تغییرات مثبتی صورت گرفته (23/15=t) و وضعیت و جایگاه روانشناسی ورزشی در ایران در مقایسه با کشورهای منتخب و پیشرو (83/8-=t) مناسب نیست (01/0=p). در همین راستا، 13 مورد شرایط علی، 10 مورد شرایط مداخله گر، 9 مورد از بسترهای حاکم و 7 مورد از پیامدهای ارتقای روانشناسی ورزشی در ساختار ورزش کشور شناسایی شد و نیز 7 راهبرد برای ارتقای جایگاه روانشناسی ورزشی در ساختار ورزش کشور پیشنهاد شد.
