رضا قاسمی؛ فریده هادوی؛ رحیم رمضانی نژاد
چکیده
این تحقیق از نوع کیفی، به لحاظ استراتژی از نوع داده بنیاد بود. شرکت کنندگان این تحقیق شامل کلیه متخصصان و کارشناسان، نخبگان آگاه و صاحبنظران که دارای تجربیات ارزشمند و مدیریتی در حوزه روابط بینالملل ودیپلماتیک و فرهنگ با رویکرد ورزشی و غیرورزشی در وزارت ورزش و جوانان، امور خارجه، فرهنگ و ارشاد اسلامی و...) روسای فدراسیون‌ها، کمیته ...
بیشتر
این تحقیق از نوع کیفی، به لحاظ استراتژی از نوع داده بنیاد بود. شرکت کنندگان این تحقیق شامل کلیه متخصصان و کارشناسان، نخبگان آگاه و صاحبنظران که دارای تجربیات ارزشمند و مدیریتی در حوزه روابط بینالملل ودیپلماتیک و فرهنگ با رویکرد ورزشی و غیرورزشی در وزارت ورزش و جوانان، امور خارجه، فرهنگ و ارشاد اسلامی و...) روسای فدراسیون‌ها، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک بودند که با استفاده از روش داده بنیاد(هدفمند قضاوتی)، انتخاب شدند. به منظور اندازهگیری متغیرهای تحقیق از مصاحبه عمیق استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل دادههای تحقیق از روش استراوس و کوربین صورت گرفت.براساس مطالعه مبانی نظری، مصاحبه با نخبگان و نتایج مستخرج از تحقیق، محقق به این باور رسید که دیپلماسی فرهنگی ورزش ایران در مسیر تحقق خود لاجرم با مشکلی با هویت الگوریتم هزارتو روبروست. دیپلماسی فرهنگی ورزش ایران که بر روی ضوابط زیر ساختی حکمرانی ایرانی – اسلامی قرار دارد، لزوما تا در مسیر خود با سازمان‌های مختلفی نظیر وزارت آموزش و پرورش، علوم، امورخارجه، فرهنگ و ارشاد اسلامی، فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها و شهرداری‌ها تعامل نامه‌های رسمی تدوین نماید. علاوه بر این توجه به ضوابط فرهنگی حکومت ج.ا.ایران، ضوابط دین اسلام، ژئو فرهنگ زیست بومِ متنوع و ضوابط فرهنگی 7 قوم اصلی و ده‌ها اقوام اختلاطی با فرهنگ‌های متفاوت را در نظر داشته باشد، تا نه تنها مانعی برای برون‌رفت از این معضل پیچیده نداشته باشد، بلکه ورزش ایران بدلیل هویت توامان ملی-بینالمللی، به‌عنوان عامل یکپارچگی فرهنگ ایرانی-اسلامی باشد. پیشنهاد محقق در حل الگوریتم هزارتوی دیپلماسی فرهنگی ورزش ایران، استفاده از الگوریتم پیمایش معکوس می‌باشد
فریبا محمدیان؛ سید رضا صالحی امیری؛ مهدی هنرمند
چکیده
هدف از این پژوهش؛ شناسایی عوامل موثر بر دیپلماسی ورزشی ایران با رویکرد تحلیل محتوا بوده است. این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد تحلیل محتوای رهیافت کیفی انجام شده است. مشارکتکنندگان در تحقیق را صاحبنظران و مسئولان حوزه دیپلماسی ورزشی تشکیل میدهند. جهت نمونهگیری از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک نمونهگیری گلوله برفی استفاده ...
بیشتر
هدف از این پژوهش؛ شناسایی عوامل موثر بر دیپلماسی ورزشی ایران با رویکرد تحلیل محتوا بوده است. این پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد تحلیل محتوای رهیافت کیفی انجام شده است. مشارکتکنندگان در تحقیق را صاحبنظران و مسئولان حوزه دیپلماسی ورزشی تشکیل میدهند. جهت نمونهگیری از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک نمونهگیری گلوله برفی استفاده شد و نمونهگیری تا جایی تداوم یافت که پژوهش به اشباع نظری و کفایت رسید (11 نفر). همچنین جهت گردآوری دادهها از مصاحبه عمیق استفاده شده است. در این پژوهش برای اندازهگیری روایی و پایایی ابزار پژوهش از معیارهای «گوبا» و «لینکلن» و جهت تحلیل دادههای کیفی از نرمافزار Maxqda نسخه 12 استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل مصاحبهها نشان داد دیپلماسی ورزشی تابع دو بعد دیپلماسی ورزش جهت راهبری ورزشی و دیپلماسی ورزشی متأثر از عوامل سیاسی است. همچنین مشخص گردید پیشنیازهای دیپلماسی ورزشی ترکیبی از مقولههای فرعی کسب کرسیهای بینالمللی در ورزش، داشتن نقشه راه برای راهبران دیپلماسی در عرصه بینالمللی، جریانسازی، قابلیتهای مورد نیاز برای مسئولان روابط بینالملل، بسترسازی، تدوین برنامه راهبردی، سرمایهگذاری در جهت ارتقای قدرت نرم و آگاهی بینالمللی است. به موجب این نتیجه به راهبران و دستاندرکاران دیپلماسی ورزشی پیشنهاد میگردد با فراهمسازی بستر مناسب برای عوامل مؤثر بر دیپلماسی ورزشی موجبات اثربخشتر کردن این عوامل را بیش از پیش فراهم سازند تا از این طریق شاهد پویایی و توسعه این قدرت نرم در عرصه بینالمللی باشیم.
امین رضا بخشی چناری؛ محمود گودرزی؛ سید نصرالله سجادی؛ مجید جلالی فراهانی
چکیده
هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی موانع توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بود. فرآیند پژوهش شامل دو مرحله بود، مرحله اول پژوهش شامل: تحقیق کیفی از نوع پدیدار شناسی (با استفاده از ابزار مصاحبه با اساتید دانشگاه و نخبگان، مطالعه مقالات، کتب، اسناد و مدارک)، مرحله دوم پژوهش شامل: تحقیق کمی از نوع توصیفی- تحلیلی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی موانع توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بود. فرآیند پژوهش شامل دو مرحله بود، مرحله اول پژوهش شامل: تحقیق کیفی از نوع پدیدار شناسی (با استفاده از ابزار مصاحبه با اساتید دانشگاه و نخبگان، مطالعه مقالات، کتب، اسناد و مدارک)، مرحله دوم پژوهش شامل: تحقیق کمی از نوع توصیفی- تحلیلی (با استفاده از روش دلفی و AHP). جامعه آماری در بخش کیفی کلیه مدیران و متخصصان صاحب‌نظر در ارتباط با موضوع دیپلماسی ورزشی بودند و از آنجایی که در روش‌های کیفی، تعداد نمونه‌ها از قبل تعیین نمی‌شود در نتیجه تا جایی که نسبت به موضوع تحقیق اشباع نظری حاصل شد مصاحبه ادامه یافت، بنابراین در این مرحله از دو روش نمونهگیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد نتایج تحقیق نشان داد که بی‌توجهی وزارت ورزش و جوانان و وزارت امور خارجه نسبت به مسائل بینالمللی ورزشی، ایرادهای اساسی در اساسنامه فدراسیون‌ها، موانع ایدئولوژیکی و تعارضات برخی ارزش‌های ج.ا.ا با قواعد و هنجارهای حاکم بر ورزش جهان، نبود نیروی انسانی متخصص و تعدد مراجع تصمیم‌گیرنده در امور بینالمللی ورزش از مهم‌ترین موانع پیشروی توسعه دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. پیشنهاد می‌شود می‌توان با همکاری دوطرفه بین وزارت ورزش و وزارت امورخارجه از پتانسیل وزارتخانه‌های ذی‌ربط و حتی سفارتخانه‌هایی که در کشورهای محل سازمان‌های بینالمللی ورزشی قرار دارند (مانند سوییس که مقر فیفا می‌باشد)، در حوزه دیپلماسی ورزشی برای رسیدن به اهداف بینالمللی استفاده کرد
داوود نوری؛ بهرام قدیمی؛ محمدعلی اصلانخانی؛ زهرا علی‌پور درویش
دوره 18، شماره 45 ، آذر 1398، ، صفحه 185-204
چکیده
فوتبال در سده اخیر حضور چشمگیری در تبادلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مهمتر از آن سیاسی و بینالمللی پیدا کرده است؛ به طوری که این ورزش باورها، نگرشها و عملکردها را تحت تأثیر خود قرار داده است و به عنوان یکی از عوامل موثر در شکلگیری سیاستها و مناسبات داخلی و خارجی میتواند کارکردهای متعدد اجتماعی، اقتصادی، ...
بیشتر
فوتبال در سده اخیر حضور چشمگیری در تبادلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مهمتر از آن سیاسی و بینالمللی پیدا کرده است؛ به طوری که این ورزش باورها، نگرشها و عملکردها را تحت تأثیر خود قرار داده است و به عنوان یکی از عوامل موثر در شکلگیری سیاستها و مناسبات داخلی و خارجی میتواند کارکردهای متعدد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و دیپلماتیک داشته باشد و تحولات زیادی را برای کشورها رقم بزند. از اینرو، ورزش و فعالیتهای ورزشی از یک فعالیت بدنی یا نوعی سرگرمی فراتر رفته و اهداف و کارکردهای مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و بینالمللی پیدا کرده است. تحلیل نظریات و مبانی پژوهش نشان میدهد از میان پدیدههای مختلف، فوتبال به عنوان یکی از مصادیق برنامههای روابط بین کشورها توانسته جایگاه ویژهای در میان برنامههای کشورهای در حال توسعه برای بیان خواستههای خود از جامعه جهانی داشته باشد. جا دارد کارکردهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی فوتبال و آثار و تبعات آن بر سطح تعاملات بین دولتها و دیگران بازیگران بین المللی تئوریزه و مفهوم سازی شود. بر اساس یافتههای این پژوهش کارویژهها و کارکردهای دیپلماسی فوتبال میتواند به مثابه تقویت هویت ملی، به عنوان ابزار توسعه، ابزار صلح و آشتی، ابزاری برای نوع دوستی و بهبود مناسبات، ابزار قدرت نرم، ابزاری برای همگرایی و گفتگو در بعد ملی و بینالمللی کشورها به کار رود. این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی تنظیم شده است. روش جمع آوری دادهها مبتنی بر مطالعه اسنادی و کتابخانهای و بررسی مقایسه است.
داوود نوری؛ بهرام قدیمی؛ معصومه شجاعی
دوره 17، شماره 41 ، آذر 1397، ، صفحه 113-136
چکیده
هدف از این پژوهش، طراحی الگوی دیپلماسی فوتبال در ایران بود که با به کارگیری نظریه زمینهای و از طریق مصاحبه با 23 نفر از مدیران، صاحبنظران، اساتید هیات علمی، کارشناسان قانونگذاری و دستگاه دیپلماسی و فعالان حوزه رسانه- که به روش گلوله برفی و انتخاب خبرگان با حداکثر نوسان انتخاب شدند- به اجرا در آمد. دادههای حاصل طی سه مرحله کدگذاری ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، طراحی الگوی دیپلماسی فوتبال در ایران بود که با به کارگیری نظریه زمینهای و از طریق مصاحبه با 23 نفر از مدیران، صاحبنظران، اساتید هیات علمی، کارشناسان قانونگذاری و دستگاه دیپلماسی و فعالان حوزه رسانه- که به روش گلوله برفی و انتخاب خبرگان با حداکثر نوسان انتخاب شدند- به اجرا در آمد. دادههای حاصل طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخاب از طریق نرم افزار Nvivo 10 تحلیل شد. یافتهها، در سه مرحله کدگذاری، و مقولههای اصلی و فرعی دیپلماسی فوتبال شناسایی و به یکدیگر مرتبط شدند که عبارت اند از: شرایط علّی(ماهیت فوتبال، عوامل ساختاری، سیاستهای فرهنگی، سیاستهای بینالمللی، سیاستهای مدیریتی، سیاستهای رسانهای، سیاستهای ورزش حرفهای)؛ شرایطزمینهای(عوامل اقتصادی، عوامل مرتبط با دولت و سیاست، عوامل فرهنگی و اجتماعی، معیارهای سنجش و سیاستهای مرتبط با فیفا)؛ راهبردها ( اقدامات بینالمللی، اقدامات ساختاری، اقدامات فرهنگی و اجتماعی، اقدامات مرتبط با تیمهای اعزامی، اقدامات تجاری و اقتصادی) و پیامدها (منزلت و پرستیژ بینالمللی، توسعه صلح و دوستی، انزواگریزی، هویت ملی و همگرایی، و توسعه گردشگری ورزشی، توان افزایی و ارتقای مهارت). در پایان نیز پارادایم و الگوی نظری نهایی دیپلماسی فوتبال شکل گرفت.
در نتیجه می توان گفت که دیپلماسی فوتبال در ایران، باتوجه به محدودیتهای پیشروی آن که تحت تأثیر شرایط گوناگون ایجاد شده است، تا رسیدن به وضعیت مطلوب و مورد انتظار فاصله دارد. بنابراین، بکارگیری برخی راهبردها در رسیدن به وضعیت مطلوب موثر خواهد بود و میتواند تا حدودی پیامدهای مطلوبی را برای دیپلماسی فوتبال به ارمغان آورد.
