بیتا حمزوی آزاد؛ محمد ستایش پور
چکیده
در دنیای کنونی، حق بر حریم خصوصی بهعنوان یک قاعده بنیادین، افزون بر اهمیت اخلاقی، از جایگاه حقوقی ویژهای در هر دو گسترهی داخلی و بینالمللی برخوردار است. به فراخور بینالمللی شدن حقوق بشر، حقوق بینالملل کوشیده است تا حق بر حریم خصوصی افراد (تعهدات ایجابی) حفظ شود. در منابع حقوق بینالمللی، از جمله و بهویژه اسناد حقوقی الزامآور ...
بیشتر
در دنیای کنونی، حق بر حریم خصوصی بهعنوان یک قاعده بنیادین، افزون بر اهمیت اخلاقی، از جایگاه حقوقی ویژهای در هر دو گسترهی داخلی و بینالمللی برخوردار است. به فراخور بینالمللی شدن حقوق بشر، حقوق بینالملل کوشیده است تا حق بر حریم خصوصی افراد (تعهدات ایجابی) حفظ شود. در منابع حقوق بینالمللی، از جمله و بهویژه اسناد حقوقی الزامآور بینالمللی، نظیر کنوانسیون اروپایی حقوق بشر این اصل به عنوان یک حق، به رسمیت شناخته شده است. کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، به حق بر حریم خصوصی ورزشکاران تصریح داشته و متضمن مقررهای جداگانه در مورد آن است. یافتهها و نتایج بدست آمده از رهگذر تدقیق در عملکرد دیوان اروپایی حقوق بشر در برخورد با ادعاهای نقض ماده 8 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر پیرامون حق بر حریم خصوصی، به روش مطالعه تحلیلی-اسنادی و بررسی تطبیقی پروندهها نشان داده است که دیوان یاد شده به عنوان یکی از پیشرفتهترین محاکم حقوقی که از صلاحیت بینالمللی برخوردار است، ضمن صیانت و اعمال مفاد ماده مذکور در پرتو رویهِ خود با هدف حمایت از سلامت ورزشکاران، توانسته است مضاف بر تحکیم این حق برای ورزشکاران، بر گسترهی آن بیافزاید. نتیجه اینکه عملکرد دیوان اروپایی حقوق بشر منطبق بر اصول و اهداف کنوانسیون اروپایی بوده و در مواجهه با ادعاهای نقض حریم خصوصی، رویکردی ثابت و منصفانه در انطباق با اصول و موازین حقوق بشری داشته است.
