محمد پورکیانی؛ علی افروزه؛ محمدرضا برومند
چکیده
کمیته ملی پارالمپیک ایران به تبعیت از ساختارهای جهانی، تغییراتی را در حاکمیت رشته‌های پارالمپیکی به منظور توسعه ورزش فراگیر برای افراد دارای معلولیت انجام داده است؛ در همین راستا، از سال 1398 برخی از رشته‌های ورزشی معلولین از فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین به فدراسیون های ملی انتقال پیدا کرده است. لذا، هدف این پژوهش شناسایی ...
بیشتر
کمیته ملی پارالمپیک ایران به تبعیت از ساختارهای جهانی، تغییراتی را در حاکمیت رشته‌های پارالمپیکی به منظور توسعه ورزش فراگیر برای افراد دارای معلولیت انجام داده است؛ در همین راستا، از سال 1398 برخی از رشته‌های ورزشی معلولین از فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولین به فدراسیون های ملی انتقال پیدا کرده است. لذا، هدف این پژوهش شناسایی ضرورت و چالش-های انتقال رشته‌های ورزشی معلولین به فدراسیون‌های ملی بود. پژوهش به صورت کیفی انجام شد؛ ۱۳ نفر از خبرگان ورزش معلولین، خبرگان مدیریت ورزشی، ورزشکاران پارالمپیکی، مدیران کمیته ملی پارالمپیک و مدیران فدراسیون‌ها به صورت هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که مصاحبه‌ها به صورت رو در رو با شرکت-کنندگان صورت گرفت و هر کدام بین 30 تا 45 دقیقه به طول انجامید. برای تحلیل مصاحبه‌های کیفی، از رویکرد استقرایی و تحلیل تم استفاده شد. داده‌ها به صورت کلی در دو بخش ضرورت‌ها و چالش‌های انتقال طبقه بندی شدند. در قسمت اول، مشارکت ورزشی، الزامات بین‌المللی، حمایت‌های سیاسی قانونی، لزوم تنوع و فراگیری در جامعه، توسعه فنی، فقدان ظرفیت در فدراسیون‌های مبدا و لزوم توسعه پایدار به عنوان مقولات اصلی در بخش ضرورت انتقال طبقه‌بندی شدند. سپس داده‌ها در بخش چالش‌های انتقال رشته‌ها به فدراسیون‌های ملی در مقولات چالش‌های ساختاری، ضعف در سیاست‌های کلان، سوگیری، رویکرد استیجاری، مقاومت در برابر انتقال و فقدان تجربه زیست مشترک طبقه بندی شدند.
