حسین کردلو؛ سیداحمد سجادی؛ سید محمدحسین رضوی؛ محمد رمضان زاده
دوره 15، شماره 32 ، شهریور 1395، ، صفحه 61-74
چکیده
هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی نقش ورزش در پیشگیری از وقوع جرم میباشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است وجامعة آماری آن، کلیه شهروندان شهرستان کاشان می باشند که به روش نمونهگیری تصادفی ساده، تعداد 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن ...
بیشتر
هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی نقش ورزش در پیشگیری از وقوع جرم میباشد. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است وجامعة آماری آن، کلیه شهروندان شهرستان کاشان می باشند که به روش نمونهگیری تصادفی ساده، تعداد 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمعآوری دادهها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن با نظر اساتید مورد تأیید قرار گرفت. پایایی آن نیز در یک مطالعه راهنما به کمک ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد (92/0). به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، یومن ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان داد بین ارتکاب جرم و متغیرهای وضعیت تأهل، جنسیت، سن، تحصیلات، شغل، مدت و ساعت فعالیت ورزشی، نوع ورزش و فعالیت باشگاهی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که هر چه فرد مدت زمان بیشتری به ورزش پرداخته، کمتر مرتکب جرم شده است. افرادی که به ورزشهای گروهی اشتغال داشتند، نسبت به کسانی که به ورزشهای انفرادی میپرداختند، تمایل بیشتری به ارتکاب جرم داشتند و افرادی که به صورت باشگاهی فعالیت می کردند، کمتر مرتکب جرم شده بودند. با توجه به یافتههای این پژوهش، باید اماکن و امکانات ورزشی را افزایش داد تا افراد جامعه بتوانند در زمان اوقات فراغت از این مکانها استفاده نمایند. از سوی دیگر، باید با استفاده از برنامههای تبلیغاتی جوانان را به انجام فعالیت ورزشی سوق داد تا از میزان تمایل آنها به ارتکاب جرم کاسته شود.