نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه تربیت‌بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

2 گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران

3 دانشیارگروه مدیریت ورزشی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج، ایران

چکیده

هدف این پژوهش، آینده­پژوهی پیشران­های اصلی توسعه ورزش حرفه­ای ایران در افق 1414 بود. پژوهش حاضر از منظر رویکرد، استقرایی؛ از منظر جهت­گیری، بنیادی؛ از منظر شیوه، ترکیبی؛ از منظر راهبرد، آینده­پژوهی، از منظر پارادایمی، پارادایم «نظریه پیچیدگی» و از نظر زمانی مقطعی بود که در سه گام انجام شد. مشارکت­کنندگان در این پژوهش را صاحب­نظران تشکیل می­دادند. 31 نفر به­صورت هدفمند و بر مبنای معیار خبرگی انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از ابزار مصاحبه و پرسش‌نامه استفاده گردید. برای ممیزی پژوهش از شاخص­های ارزشیابی لینکلن و گابا (1985)- شامل اعتبار، انتقال، قابلیت‌اعتماد و تأییدپذیری- بهره‌گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها در بخش تحلیل مصاحبه از روش کدگذاری و در بخش آینده­پژوهی از روش تحلیل ساختاری با کمک نرم­افزار میک­مک استفاده شد.
 یافته­ها نشان داد آینده توسعه ورزش حرفه­ای ایران متأثر از 14 متغیر می­باشد، اما چهار متغیر مالکیت دولت در امور باشگاه­داری، ماهیت اداره باشگاه­ها، ورزش بانوان و سرمایه­گذاری خارجی پیشران­هایی هستند که آینده ورزش حرفه­ای ایران را دستخوش تغییر می­کنند. بنابراین می­توان از طریق اثرگذاری و سازگاری با متغیرهای یاد‌شده، نقش فعال­تری در هدایت­گری و در عین­حال کسب آمادگی و انطباق­پذیری با تحولات آینده ورزش حرفه­ای در افق 1414 پیدا کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Future studies main drivers’ development professional sports of Iran in the horizon of 2035

نویسندگان [English]

  • tahsin Veisi 1
  • mohammad Nikravan 2
  • Hamid Foroghipour 2
  • Mozafar Yektayar 3

1 Department of Physical Education, Borujard Branch, Islamic Azad University, Borujard, Iran

2 Department of Physical Education, Borujerd branch, Islamic Azad University, Borujerd, Iran

3 Associate Professor of Sport Management Department , Sanandaj Branch, Islamic Azad University, Sanandaj, Iran

چکیده [English]

The research is to study the main drivers of Iranian professional sports development in the horizon of 2035. It was inductive research from the perspective of approach; fundamental from the perspective of orientation; hybrid from the point of view of method; future research from the point of view of strategy; paradigm of complexity theory from the point of view of paradigm and it has been carried out in three steps from the point of view of time. The participants were the experts. The selection of these people was purposeful and 31 people were selected based on the criteria of expertise.  Interviews and questionnaires were used to collect the data. Lincoln and Guba (1985) evaluation indices were used to audit the research which included validity, transferability, reliability and verifiability. In order to analyze the data, the coding method was used in the interview analysis section and the structural analysis method was used in the futures section with the help of MICMAC software.
The findings showed that the future of the development of professional sports in Iran is affected by 14 variables, but four variables are of government ownership in club ownership. The nature of club management, women's sports and foreign investment are the drivers that shape the future of sports. Iran's professions are undergoing changes. Therefore, the result can be found through influencing and adapting to the mentioned variables, a more active role in guiding and at the same time getting prepared and adapting to the future developments of professional sports in the horizon of 2035.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Future studies
  • strategic planning
  • development
  • professional sports
  • uncertainty

آینده­پژوهی پیشران­های اصلی توسعه ورزش حرفه­ای ایران در افق 1414 

تحسین ویسی[1]

محمد نیکروان[2]

حمید فروغی­پور[3]

مظفر یکتایار[4]

10.22034/ssys.2023.2593.2873

 

تاریخ دریافت مقاله: 14/8/1401

                                                                                 تاریخ پذیرش مقاله:30/2/1402

 

مقدمه

بدون تردید، سلامتی رکن اساسی و خیلی مهم در زندگی هر فرد است و ورزش عامل اساسی و غیرقابل انکار در حفظ آن به شمار می­رود (نصری، 1393). ورزش یک زمینه فرهنگی از فعالیت است که در آن افراد به‌صورت داوطلبانه با افراد دیگر ارتباط برقرار می‌کنند تا توانایی‌ها و مهارت‌های خود را طبق قوانین خودخواسته، تصویب شده و براساس ارزش­های اخلاقی پذیرفته شده در اجتماع، با هم مقایسه کنند (تیدمن[5]، 2007). در گزارش کارگروه آژانس سازمان ملل متحد در مورد ورزش برای توسعه و صلح گفته شده که اصطلاح ورزش، تمام اشکال فعالیت­بدنی را که باعث آمادگی جسمانی خوب، بهزیستی ذهنی و تعامل اجتماعی می­شود، در بر می­گیرد. این فعالیت­ها شامل بازی­ها، سرگرمی­ها، رویدادهای ورزشی تفریحی یا رقابتی و همچنین بازی‌های ورزشی و سنتی است (سوتولا[6]، 2018).

برمبنای مشارکت ورزشی، سطوح ورزش از ورزش تربیتی، ورزش همگانی، ورزش قهرمانی و ورزش حرفه­ا­ی تشکیل شده و برای هر کشوری مهم است که با حفظ تعادل در این سطوح و اولویت­بندی این ابعاد براساس کاربرد و اهمیت آن­ها، ساختار ورزش کشور خود را توسعه و گسترش دهد (شعبانی، 1394؛ به نقل از راسخ، سجادی، رضوی و دوستی، 1397). یکی از انواع ورزش­هایی که ثابت شده در گرایش مردم به ورزش فراغتی اثر مستقیم دارد، ورزش حرفه­ای است (موتر و پاولوفسکی[7]، 2014). ورزش حرفه­ای، ورزشی است که توسط متولیان خصوصی یعنی باشگاه­های ورزشی سیاست­گذاری و اداره می­شود. سازمان­های ورزش حرفه­ای، توسعه و ترویج رشته­های ورزشی تیمی یا انفرادی و یا هر دو را می­توانند همراه با اهداف حرفه­ای خود به عهده گیرند. گفتنی است در ورزش­های حرفه­ای ورزشکاران در ازای شرکت در برنامه­های تمرینی و انجام مسابقات ورزشی پول دریافت می­کنند که به عنوان هزینه­های زندگی و دیگر موارد از آن استفاده می­شود (رغبتی، هادوی، آقایی و الهی، 1398). روند رشد ورزش حرفه­ای در دهه­های اخیر فزاینده بوده است و نشانی بر کند بودن این رشد وجود ندارد (رضایی صوفی، فراهانی و شعبانی، 1396)، اما توسعه ورزش حرفه­ای در ایران نیازمند چشم­اندازی بلندمدت است و برای ایجاد آن­ نیاز به مقرراتی خاص و تغییر ساختار فعلی ورزش به منظور جذب بیشتر مشارکت بخش خصوصی و سازماندهی ورزش در این حوزه می‌باشد. در حال حاضر با حاکمیت‌یافتن نگرش سیستمی و رویکرد راهبردی در تمامی عرصه­های توسعه و مدیریت، تمامی کشورها و سازمان­ها برای دستیابی به توسعه معنی­دار و پایدار به تدوین سندها و برنامه­های راهبردی روی آورده­اند (رغبتی و همکاران، 1398).

یکی از ابزارهای راهبردهای که به نظر می­رسد می­تواند به­خوبی تغییرات سطح بالا را پیش­بینی کند، آینده‌‍‌‌پژوهی است. آینده‌پژوهی یک حوزه پژوهشی نسبتاً جدید است که قلمرو آن، همه عرصه­های معرفت نظری و تکاپوهای عملی آدمی را در می­نوردد و نتایج حاصل از آن می­تواند تاثیرات گسترده­ای در هر یک از این عرصه­ها داشته باشد. هرچند که هر نوع پیش­بینی می­تواند غلط از آب درآید، ولی این مطلب نباید باعث شود که تلاش علمی و عقلانی برای مطالعه آینده صورت نگیرد و برنامه­ریزی فقط بر اساس تجربه­های قبلی یا سلیقه شخصی انجام گیرد (گوهری­فر، آذر و مشبکی، 1394). آینده‌پژوهی به عنوان دانشی نوپا که می‌توان آن را شکل تکامل‌یافته برنامه‌ریزی راهبردی دانست، در سال­­های اخیر به‌صورت هدفمند برای پاسخگویی به شرایط عدم‌قطعیت، پیچیدگی، درهم تنیدگی ابعاد مختلف موضوعات و ترسیم دورنمای آینده سیستم‌ها به‌کاربرده می‌شود (ایزدی، احمدی و چاره­جو، 1400) و اهمیت آن به­حدی است که آینده­پژوهانی چون جیمز دیتور[8] و فرد پلاک[9] مدعی هستند تصویر آینده سنگ بنای آینده­پژوهی بوده و در صورتی که سازمان، ملت و تمدنی تصویری از آینده نداشته باشد، محکوم به شکست است (رضایی قادی و رفیع، 1400). امروزه بسیاری از سازمان­ها و کسب و کارها جهت همگام‌شدن با تغییرات روزافزون دنیا از آینده­پژوهی استفاده می­کنند، چرا که آن­ها برای دستیابی به رشد و توسعه نیازمند این به­روز بودن هستند (اسدنیا، چشمه­سهرابی، شعبانی، اسمایی و دمنه، 2022). افزون بر این، آینده­پژوهی این امکان را برای تصمیم­گیرندگان فراهم می­کند تا با ارائه چارچوب­های ساختاریافته، تحلیل­های دقیق­تری انجام دهند و به موازات آن اقدامات جایگزین را درنظر بگیرند (ساویر و کارمل[10]، 2022).

در حوزه ورزش حرفه­ای، کاربست رویکرد آینده­­پژوهی برای به تصویر کشیدن آینده پیش­روی آن محدود است - هرچند که تحقیقاتی نیز پیش­تر نزدیک به آن انجام شده است. برای مثال، رضایی، پورکیانی، نقشبندی و باقریان فرح­آبادی (1400) در پژوهشی با عنوان «آینده‌پژوهی توسعه ورزش حرفه‌ای زنان ایران بر پایه سناریونویسی» نشان دادند از بین 40 متغیر اثرگذار بر توسعه ورزش حرفه­ای زنان در ایران، 12 متغیر شامل کفایت سرمایه، مشارکت بخش خصوصی، درآمدزایی و تجاری‌سازی ورزش بانوان، سرمایه‌گذاری دولت، جذب سرمایه مالی، افزایش سطح درآمد، افزایش قدرت و حضور بانوان در فضای ورزش، افزایش تعداد باشگاه‌های ورزشی در حوزه ورزش بانوان، حمایت جامعه از توسعه ورزش‌ زنان، افزایش زنان تحت پوشش ورزش قهرمانی، حمایت رسانه‌ها و کسب سهمیه در رقابت‌های المپیک نقش کلیدی را آینده ورزش حرفه‌ای زنان دارند. در این بین، عامل اقتصادی و فناوری بیشترین سهم را در اثرپذیری مستقیم داشته­اند. نظری، رضوی، دوستی و فرزان (1401) در مطالعه­ای با هدف واکاوی کیفی عوامل اثرگذار بر استقرار باشگاه­داری حرفه­ای والیبال ایران نشان دادند عوامل قانونی و اقتصادی در بخش شرایط علی، عوامل مالی و حقوقی در قسمت شرایط زمینه­ای و عامل سرمایه­گذاری در بخش شرایط مداخله­گر تسهیل‌کننده و عامل مدیریتی در قسمت شرایط مداخله­گر محدودکننده استقرار باشگاه­داری حرفه­ای در ایران هستند. افزون براین، سجادی، رحمتی، حمیدی و خبیری (1401) با تعیین موقعیت راهبردی معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه­ای نشان دادند معاونت توسعه ورزش قهرمانی و ‏حرفه‌ای از نظر موقعیت راهبردی در منطقه ‏WO‏ قرار دارد.‏‎ پیش­تر قبادی­یگانه، یوسفی و عیدی (1398) با بررسی مشکلات حرفه­ای­گرایی در لیگ برتر فوتبال ایران نشان دادند حرفه­ای­گرایی در لیگ ایران تابع مشکلات اقتصادی، اطلاعاتی و روابط عمومی، مدیریتی و رهبری، قانون­گذاری و حقوقی، حمایتی و سیاستی و تسهیلات و تجهیزات است. همچنین ایرج­پور، مجرد و دباغ­رضاییه (1395) با بررسی نقش رسانه­های جمعی در توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفه­ای کشور نشان دادند نقش­های چهارگانه رسانه­های جمعی (فرهنگ­سازی، آموزشی، اطلاع­رسانی و ایجاد مشارکت اجتماعی) با توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفه­ای کشور رابطه مثبت و معناداری دارد. افزون بر این، ژنگ و ماسون[11] (2022) نشان دادند صنعت ورزش حرفه­ای در عصر رسانه­های پخش سنتی به موفقیت فوق‌العاده­ای دست یافته است. با این حال، ظهور و گسترش فن‌آوری‌های رسانه‌ای جدید، چشم‌انداز رسانه‌ای را به شدت تغییر داده است و یک محیط چندرسانه‌ای بسیار پیچیده‌تر را ایجاد کرده است که محبوبیت و شخصی‌سازی، ساختار و عاملیت را متحد می‌کند. چنین محیط متغیری، تحولاتی را در صنعت ورزش حرفه­ای ایجاد می­کند و انطباق با این تحولات منجر به تکامل صنعت ورزش حرفه­ای و موفقیت آن در عصر رسانه­های دیجیتال می­شود. تیث­اثن[12] (2022) نیز در تحقیقی با عنوان «بهبود مؤثر شاخص­های کلیدی عملکرد انجمن­های ورزشی حرفه­ای با هدف ارتقای اقتصادی و توسعه جامعه» نشان داد نسل جدید فناوری دیجیتال فرصت­های جدید و در عین حال شتاب جدیدی را برای توسعه صنعت خدمات ورزشی به ارمغان آورده است. همچنین مطالعه موصوف نشان داد که فناوری­های نامبرده ارزش زیادی برای بهینه­سازی ساختار خدمات ورزشی، ادغام فرمت­ها، تطابق عرضه و تقاضا و بهبود کارایی دارد. سرانجام مطالعه مذکور نشان داد فناوری دیجیتال توسعه­یافته منجر به افزایش توسعه صنعت خدمات ورزشی مدرن می­شود. در همین راستا لی، اوه و لیم[13] (2022) در پژوهشی با عنوان «مطالعه تأثیر موانع محیطی بر حضور در ورزش‌های حرفه‌ای در فضای باز و سرپوشیده(مورد مطالعه: لیگ‌های فوتبال، بیسبال و بسکتبال کره جنوبی)» دریافت در ورزش­های فضای باز، نتایج تخمین زده شده نشان می­دهد که حضور در فوتبال و بیسبال تحت تأثیر آلودگی هوا قرار ندارد. مصرف‌کنندگان ورزش­های داخل سالن با وجود آلودگی هوا، رفتار مصرفی خود را در حضور در ورزش تغییر نمی­دهند. علاوه بر این، شواهد متفاوتی در مورد تأثیر متغیرهای مرتبط با آب و هوا بر حضور وجود داشت. ممو، آنگانتسوپولوس، آجیمنگ و آندرو[14] (2022) در تحقیقی جهت درک روابط بین ذینفعان ورزشی و مسئولیت­پذیری اجتماعی معتبر نشان دادند اقدامات مسئولیت­­پذیری اجتماعی شرکت حمایت از محصولات و خدمات ورزشی را به همراه دارد و سازمان­های ورزشی از رویکرد راهبردی موصوف برای ارتقای عملکرد تجاری و اجتماعی خود استفاده می­کنند.

با اقتباس از آنچه که بیان شد می­توان گفت که عرصه رقابت جهانی بسیار تنگ است، زیرا دوران روی آوردن به رویکردهای سنتی، موردی، مقطعی و تصادفی سپری شده است. به جای آن رویکردهای علمی، فراگیر، پیوسته و سیستمی رواج یافته است. بدون بهره­گیری از دستاوردهای علمی، فنون و تجارب متراکم سازمان‌یافته، برنامه­ریزی فراگیر و رویکرد سیستمی، نمی­توان به بهره­گیری بهینه و کارا از فرصت­ها پرداخت و از تهدیدات محیط و رقبا مصون ماند.  به طور کلی، توسعه ورزش حرفه­ای و میزان اهمیت سرمایه­گذاری روی آن­، از چالش­های مهم دولت­ها در هزاره سوم است. از یک سو، منافع کلان ورزش حرفه­ای موجب ترغیب سیاست­گذاران به توسعه آن شده است و از سوی دیگر، خیل عظیم مخاطبان جوان با نیازهای کاملاً متفاوت از گذشته و علاقه شدید به ورزش حرفه­ای، سیاست­گذاران را بر سر دو راهی قرار داده است. ظاهراً دولت­ها هنوز نتوانسته­اند بین گرایش مردم و راهبردهای تعیین‌شده توازن ایجاد کنند. به موازات آن در دنیای پر از عدم­قطعیت و پیچیدگی امروز، ابزارهای تحلیل راهبردی مانند تحلیل سوات، نقشه­های راهبرد و غیره که در دهه 1960 طراحی گردیدند و تا 1990 توسعه یافتند و پس از آن افول پیدا کردند، دیگر نمی­توانند به­خوبی تغییرات سطح بالا را پیش­بینی کند و یک برنامه راهبردی کم­نقص ارائه نمایند. لذا با آگاهی از محدودیت­های رویکردهای سنتی برنامه­ریزی و با آگاهی از این­که روش­های جدیدی برای پیش­بینی آینده و طراحی برنامه راهبردی وجود دارد، در این پژوهش رویکرد آینده­پژوهی انتخاب شد تا به وسیله آن تصویری از آینده ورزش حرفه­ای ایران در آینده ارائه گردد. از طرفی با وجود ضرورت روزافزون توسعه ورزش حرفه­ای هنوز هم افراد به‌ویژه مدیران درک و فهم درستی از مفهوم پیچیده توسعه ورزش حرفه­ای ندارند و درنتیجه در مدیریت‌کردن توسعه ورزش حرفه­ای با چالش بنیادین مواجه هستند و عموماً نادانسته توسعه ورزش حرفه­ای را محدود می­کنند- زیرا نه تنها توسعه ورزش حرفه­ای در زمره پیچیده­ترین سیاست­های توسعه­ای قرار دارد، بلکه محیط ورزش سرشار از عدم­قطعیت است و عدم‌تشخیص به موقع آنه­ها موجب گمراهی مدیران و سیاست­گذاران می­شود.

روش‌شناسی پژوهش

پژوهش حاضر از منظر رویکرد، استقرایی؛ از منظر جهت­گیری، بنیادی؛ از منظر شیوه، ترکیبی؛ از منظر راهبرد، آینده­پژوهی، از منظر پارادایمی، پارادایم نظریه پیچیدگی و از نظر زمانی مقطعی بود که در سه گام انجام شد. در تحقیقات آینده­پژوهی، در مراحل مختلف پژوهش از روش­های متفاوتی بهره گرفته می­شود. این پژوهش نیز از لحاظ رویکرد مطالعات آینده­پژوهی دارای رویکرد اکتشافی است که بر پایه تحلیل ساختاری صورت گرفت. مشارکت­کنندگان این پژوهش را صاحب­نظران شامل مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پارالمپیک، روسای فدراسیون­ها، مربیان و ورزشکاران نخبه و مدیران باشگاه­های ورزشی تشکیل می­دادند. انتخاب این افراد به­صورت هدفمند بود و بر مبنای معیار خبرگی 31 نفر انتخاب شدند. این تحقیق در سه گام انجام شد: در گام اول تحقیق، از همه 31 خبره پیرامون عوامل مؤثر بر توسعه ورزش حرفه­ای نظرخواهی شد. در گام دوم و سوم تنها نظرات 16 نفر از افرادی که دیدگاه کل­نگر و سیستمی داشتند و به­زعم گروه تحقیق در گام اول تحقیق نظرات آن­ها مطلوب تشخیص داده شد، مبنای عمل قرار گرفت.

  جدول 1: ویژگی مشارکت­کنندگان در پژوهش

متغیر

طبقه

فراوانی

درصد فروانی

جنسیت

زن

9

03/29

مرد

22

97/70

تحصیلات

کارشناسی

8

81/25

کارشناسی­ارشد

11

48/35

دکتری

12

71/38

حوزه فعالیت

وزارت ورزش و جوانان

3

68/9

کمیته ملی المپیک

2

45/6

کمیته ملی پارالمپیک

3

68/9

رئیس فدراسیون­

5

13/16

مربی

7

58/22

ورزشکار

5

13/16

مدیران باشگاه­

6

35/19

در این پژوهش برای گردآوری داده­ها از ابزار مصاحبه و پرسش‌نامه استفاده شد. سؤالات مصاحبه مبتنی بر اهداف تحقیق و سوالات و محتوای پرسش‌نامه براساس اطلاعات کیفی تنظیم گردید. نحوه نمره­دهی به پرسش‌نامه مذکور براساس طیف 4 ارزشی (0= بدون تأثیر، 1= تأثیر کم، 2= اثرگذاری متوسط، 3= اثرگذاری شدید) بود. در تحقیقات آینده­پژوهی معمولاً از دو شیوه برای مشخص نمودن افق زمانی استفاده می­کنند: 1- افق­های مشخص در برنامه­های توسعه هر کشور مانند 1404، 1420، 2030، 2050 و یا طبق نظر شوارتز[15] (2013) که معتقد بود برنامه­های با افق کمتر از 10 سال، برنامه­های راهبردی محسوب می­شوند و معتقد به انتخاب بازه­های زمانی بیشتر از 10 برای پروژه­های آینده­پژوهی بود. شونکر و والف[16] (2013) معتقد بودند برنامه­های سناریونگاری 20 ساله یا بیشتر، سازگاری با فرآیند­های برنامه­ریزی راهبردی ندارد و آن را توصیه نمی­کنند. بر این اساس تیم تحقیق تصمیم به انتخاب افق زمانی برای سال 1414 گرفت. برای ممیزی پژوهش از شاخص­های ارزشیابی لینکلن و گابا[17] (1985) شامل اعتبار، انتقال، قابلیت اعتماد و تأییدپذیری استفاده کرد. برای دستیابی به معیار اعتبار، در پژوهش حاضر متن مصاحبه و کدهای استخراج­شده برای مشارکت­کنندگان در مصاحبه ارسال و نقطه­ نظرات آنها اعمال شد. برای تحقق انتقال­پذیری، تمام مراحل پژوهش برای استفاده احتمالی محققان دیگر به صورت مکتوب مستندسازی شد و شرایط جمعیت­شناختی مصاحبه­شوندگان به صورت تفصیلی ارائه شد. همچنین برای اطمینان، از قابلیت اعتماد از یکی از متخصصان حوزه مدیریت ورزشی در فرایند کدگذاری در پژوهش کمک گرفته شد. دو مصاحبه به‌صورت تصادفی انتخاب شد و پس از آموزش­های لازم کدگذاری توسط ایشان انجام گرفت. در هر یک از مصاحبه­ها کدهایی که از نظر دو نفر مشابه بودند، با عنوان «توافق» و کدهای غیرمشابه با عنوان «عدم‌توافق» مشخص شدند و درصد توافق بین دو کدگذار محاسبه شد:

جدول 2: نتایج بررسی پایایی بین دو کدگذار

کد مشارکت­کننده

کل کدها

توافقات

عدم توافقات

درصد پایایی

1

8

3

2

75%

5

6

2

2

66%

کل

14

5

4

71%

همان­طور که داده­های جدول نشان می­دهد پایایی کل بین دو کدگذار برابر با 71 درصد است. با توجه به این­که پایایی بیش از 60 درصد است، قابلیت اعتماد کدگذاری­ها تأیید شد. سرانجام به­منظور اطمینان از تأییدپذیری، نتایج این پژوهش در اختیار چند تن از اساتید مدیریت ورزشی خارج از فرایند پژوهش قرار گرفت. پس از مطالعه و بازبینی ایشان نظرات آن­ها اخذ شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها در بخش تحلیل مصاحبه از روش کدگذاری، برای تعیین اهمیت و عدم­قطعیت از محاسبه شاخص میانگین و در بخش آینده­پژوهی از روش تحلیل ساختاری ( تحلیل آثار متقابل) با کمک نرم­افزار میک­مک[18] استفاده شد.

یافته­های پژوهش

در پایان گام اول از طریق مرور نظرات کارشناسان و صاحب­نظران، فهرستی 38 گانه از عوامل مؤثر بر توسعه ورزش حرفه­ای ایران شناسایی شد. سپس کارشناسان برگزیده عدم­قطعیت و اهمیت هر یک از 36 عامل را از طریق امتیازدهی مشخص کردند تا در نهایت اولو­یت­بندی عوامل براساس اهمیت و عدم­قطعیت مشخص شود. پاسخ­گویان به هر مورد امتیازی از 0 تا 10 نمره دادند. مقدار صفر به­معنای بی­اهمیت بودن یا وجود نداشتن عدم­قطعیت و 1 تا 10 میزان اهمیت یا عدم­قطعیت را مشخص می­کرد. با جمع­بندی امتیازات در نهایت 14 عامل دارای اهمیت و عدم­قطعیت بسیار زیاد، 12 عامل دارای اهمیت و عدم­قطعیت زیاد و 12 عامل نیز دارای اهمیت و عدم­قطعیت متوسط شناسایی شد. براین اساس در پایان گام دوم، 14 متغیر که هم اهمیت و هم عد­م­قطعیت بالایی داشتند به­عنوان متغیرهای برگزیده جهت تحلیل در گام سوم (تحلیل ساختاری) برگزیده شدند.   

جدول 3: ارزیابی میزان اهمیت و عدم­قطعیت عوامل مؤثر بر توسعه ورزش حرفه­ای در آینده

ردیف

عامل

اهمیت/ عدم­قطعیت

میانگین

مجموع نمرات

نتیجه

1

مالکیت دولت در امر باشگاه­داری

اهمیت

06/8

12/8

پذیرش

عدم­قطعیت

19/8

2

ثبات مدیریت

اهمیت

50/6

19/5

رد

عدم­قطعیت

88/3

3

حمایت دولت از صنعت ورزش

اهمیت

38/5

34/5

رد

عدم­قطعیت

31/5

4

پیشرفت ورزش همگانی

اهمیت

13/6

03/5

رد

عدم­قطعیت

94/3

5

پیشرفت ورزش قهرمانی

اهمیت

06/7

53/5

رد

عدم­قطعیت

00/4

6

ماهیت اداره باشگاه­ها

اهمیت

69/8

37/8

پذیرش

عدم­قطعیت

06/8

7

نظام باشگاه­داری

اهمیت

94/5

44/5

رد

عدم­قطعیت

94/4

8

ورزش روستایی

اهمیت

31/5

65/5

رد

عدم­قطعیت

00/6

9

رویارویی ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی

اهمیت

88/8

91/8

پذیرش

عدم­قطعیت

94/8

10

منابع انسانی

اهمیت

00/7

12/7

رد

عدم­قطعیت

25/7

11

فرهنگ­پذیری ورزشی

اهمیت

06/5

75/4

رد

عدم­قطعیت

44/4

12

مرجعیت ورزش حرفه­ای

اهمیت

38/8

22/8

پذیرش

عدم­قطعیت

06/8

13

توسعه اقتصادی کشور

اهمیت

13/7

78/6

رد

عدم­قطعیت

44/6

14

توسعه اجتماعی کشور

اهمیت

88/5

16/6

رد

عدم­قطعیت

44/6

15

فناوری اطلات در بعد تجهیزات

اهمیت

13/9

97/8

پذیرش

عدم­قطعیت

81/8

16

حکمرانی داده­محور

اهمیت

94/8

75/8

پذیرش

عدم­قطعیت

56/8

17

اقتصاد ورزش

اهمیت

94/6

06/7

رد

عدم­قطعیت

19/7

18

زیرساخت­های ورزشی

اهمیت

88/6

61/6

رد

عدم­قطعیت

94/5

19

نظام ورزش حرفه­ای

اهمیت

38/8

31/8

پذیرش

عدم­قطعیت

25/8

20

سرانه ورزشی

اهمیت

31/7

31/6

رد

عدم­قطعیت

31/5

21

بازاریابی ورزشی

اهمیت

56/6

84/5

رد

عدم­قطعیت

13/5

22

ورزش بانوان

اهمیت

00/8

06/8

پذیرش

عدم­قطعیت

13/8

23

نقش رسانه­ها

اهمیت

63/6

31/6

رد

عدم­قطعیت

00/6

24

سازماندهی مسابقات لیگ

اهمیت

75/6

90/6

رد

عدم­قطعیت

06/7

25

مربیان ورزشی

اهمیت

00/7

6

رد

عدم­قطعیت

00/5

26

اعتبارات ورزشی

اهمیت

63/8

34/8

پذیرش

عدم­قطعیت

06/8

27

تأثیرگذاری پیشرفت علم

اهمیت

00/9

53/8

پذیرش

عدم­قطعیت

06/8

28

برنامه­ریزی جامع

اهمیت

38/4

28/4

رد

عدم­قطعیت

19/4

29

نظام جامع استعدادیابی

اهمیت

50/4

37/4

رد

عدم­قطعیت

25/4

30

اماکن ورزشی مدرن

اهمیت

38/4

34/4

رد

عدم­قطعیت

31/4

31

تجاری­سازی ورزش

اهمیت

63/4

91/4

رد

عدم­قطعیت

19/5

32

سرمایه­گذاری خارجی

اهمیت

75/8

53/8

پذیرش

عدم­قطعیت

31/8

33

پایگاه­های قهرمانی

اهمیت

25/8

09/7

رد

عدم­قطعیت

94/5

34

مدیریت استعداد

اهمیت

13/8

19/8

پذیرش

عدم­قطعیت

25/8

35

خصوصی­سازی ورزش

اهمیت

13/8

28/8

پذیرش

عدم­قطعیت

44/8

36

حمایت جامعه

اهمیت

13/7

75/6

رد

عدم­قطعیت

38/6

37

برنامه راهبردی

اهمیت

06/6

06/6

رد

عدم­قطعیت

06/6

38

مهاجرت ورزشکاران نخبه

اهمیت

94/8

78/8

پذیرش

عدم­قطعیت

63/8

 

 

در گام سوم پژوهش، شاخص­های استخراج‌شده با بهره­گیری از روش تحلیل تأثیرات متقابل در محیط میک­مک تحلیل شد. برای این منظور از ماتریسی به ابعاد 14×14 شامل 14 شاخص (که جمع­بندی عوامل مؤثر در موضوع پژوهش بوده­اند) استفاده شد تا وضعیت هر یک از آن­ها (از حیث تأثیرگذاری، تأثیرپذیری و روابط متقابل) در سیستم مشخص گردد.

نتایج محاسبه دو دور چرخش داده­ها در ماتریس 14×14 نشان داد از مجموع 165 رابطه تاثیرگذار و تاثیرپذیر ارزیابی­شده، 31 رابطه دارای ارزش صفر (بدون تأثیر)، 65 رابطه دارای ارزش 1 (تأثیر کم)، 81 رابطه دارای ارزش 2 (اثرگذاری متوسط) و 19 رابطه دارای ارزش 3 (اثرگذاری شدید) می­باشد. همچنین ضریب پرشدگی ماتریس برابر 18/84 درصد بود که نشان از تأثیر نسبتاً زیاد و پراکنده عوامل داشت. همچنین درجه مطلوبیت ماتریس مستقیم نشان داد که با دوبار چرخش داده­ای از مطلوبیت و بهینه­شدگی لازم برخوردار هستند. 

در جدول 4، مجموع اعداد سطرها و ستون­های ماتریس تحلیل آثار متقاطع گزارش شده است. در ماتریس تحلیل آثار متقاطع مجموع سطرها نشانگر میزان تأثیرگذاری و مجموع ستون­ها، معرف میزان تأثیرپذیری است.

جدول 4: مجموع امتیاز سطرها و ستون­های ماتریس تحلیل آثار متقاطع

ردیف

عامل

مجموع اعداد ردیف

مجموع اعدا ستون

1

مالکیت دولت در امر باشگاه­داری

28

23

2

ماهیت اداره باشگاه­ها

27

25

3

رویارویی ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی

14

19

4

مرجعیت ورزش حرفه­ای

22

18

5

فناوری اطلات در بعد تجهیزات

20

21

6

حکمرانی داده­محور

11

20

7

نظام ورزش حرفه­ای

16

18

8

ورزش بانوان

27

27

9

اعتبارات ورزشی

20

15

10

تأثیرگذاری پیشرفت علم

18

20

11

سرمایه­گذاری خارجی

30

23

12

مدیریت استعداد

17

22

13

خصوصی­سازی ورزش

19

19

14

مهاجرت ورزشکاران نخبه

15

14

مجموع

284

284

در ادامه در شکل 1، نوع و وضعیت هر یک از متغیرهای اصلی با توجه به موقعیت آن­ها در ماتریس تأثیرات مستقیم با عنوان نقشه تأثیرگذاری/تأثیرپذیری مستقیم، بررسی شد.

شکل 1: نقشه تأثیرات مستقیم عوامل مؤثر بر توسعه ورزش حرفه­ای

تحلیل نقشه تأثیرگذاری و تأثیرپذیری مستقیم عوامل 14­گانه نشان داد متغیرهای مرجعیت ورزش حرفه­ای و اعتبارات ورزشی و تاحدودی خصوصی­سازی ورزشی جزو متغیرهای تأثیرگذار سیستم هستند. همچنین این نقشه نشان داد متغیرهای مدیریت استعداد و تاحدودی حکمرانی داده­محور جزو متغیرهای تأثیرپذیر سیستم هستند. به­علاوه متغیرهای سرمایه­گذاری خارجی، ماهیت اداره باشگاه­ها، ورزش بانوان، مالکیت دولت در امور باشگاه­داری و فناوری اطلاعات در بعد تجهیزات جزو متغیرهای دووجهی ریسک و هدف بودند و سرانجام مشخص گردید که متغیرهای مهاجرت ورزشکاران نخبه، نظام ورزش حرفه­ای، تأثیرگذاری پیشرفت علم و رویارویی ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی جزو متغیرهای مستقل سیستم به شمار می‌آیند. سپس براساس تحلیل­های برگرفته از خروجی نرم­افزار میک­مک، در شکل­های 2 و 3 به­­ترتیب، نمایشی گرافیکی از شدت ارتباطات میان عوامل در نقشه تأثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم ارائه شد.

 

شکل 2: نمودار شدت ارتباط در تأثیرگذاری مستقیم متغیرها (در سطح 75%)

همانگونه که در نقشه گرافیکی تأثیرات مستقیم ملاحظه می­گردد، بخش زیادی از خطوط اتصالی بین شاخص­ها از نوع تأثیرات بسیاری قوی و نسبتاً قوی هستند و این نوع تأثیرات بیانگر آن است که تمامی شاخص­ها به درستی برگزیده شده­اند و ارتباط بسیاری قوی بین 14 شاخص در سیستم برقرار است. همچنین در نقشه مذکور مالکیت دولت در امور باشگاه­داری در مرکز نقشه قرار دارد که نشان مرکزیت و مهم بودن این عامل در آینده ورزش حرفه­ای ایران دارد. سرانجام نقشه گرافیکی تأثیرات مستقیم در شکل 3 ارائه شد. در ماتریس تأثیرات غیرمستقیم، هر یک از شاخص­ها در نرم­افزار به توان رسانده شده و بر این اساس، تأثیرات غیرمستقیم شاخص­ها سنجیده شد. 

 

شکل 3: نمودار شدت ارتباط در تأثیرگذاری غیرمستقیم متغیرها (در سطح 75%)

همانگونه که در نقشه گرافیکی تأثیرات غیرمستقیم ملاحظه می­گردد، سرمایه­گذاری خارجی بر ورزش بانوان تأثیرغیرمستقیم بالایی دارد. همچنین مشخص گردید مهاجرت نخبگان به­عنوان یک عامل نقش محوری در توسعه ورزش حرفه­ای ندارد و بیشتر سایر مقوله­های محوری در تبیین مهاجرت موصوف نقش ایفا می­کنند. 

با اقتباس از آنچه که بیان شد و با درنظر گرفتن میزان اهمیت و عدم­قطعیت و همچنین موقعیت مکانی عامل­ها در نقشه تأثیرات مشخص گردید چهار عامل مالکیت دولت در امور باشگاه­داری، ماهیت اداره باشگاه­ها، ورزش بانوان و سرمایه­گذاری خارجی، عدم­قطعیت­های کلیدی پیش­روی توسعه ورزش ایران می­باشند. در این پژوهش عوامل موصوف به عنوان عوامل کلیدی و راهبردی (عدم­قطعیت) درنظر گرفته شدند.

جدول 5: عدم‌قطعیت­های کلیدی پیش­روی توسعه ورزش ایران

ردیف

عامل

اثرگذاری مستقیم

اثرپذیری مستقیم

اثرگذاری غیرمستقیم

اثرپذیری غیرمستقیم

1

مالکیت دولت در امور باشگاه­­داری

985

880

947

861

2

ماهیت اداره باشگاه­ها

950

809

894

782

3

ورزش بانوان

950

809

900

798

4

سرمایه­گذاری خارجی

1056

950

1027

907

بحث و نتیجه­گیری

آهنگ تغییرات ورزش حرفه­ای به­قدری سریع است که تعادل برقرار کردن میان چالش­های عملیاتی امروزی و برنامه­ریزی برای مواجهه با اتفاق بزرگ بعدی، خود یک چالش جدی است. بسیاری از مدیران ورزشی بیشتر بر مسائل و دغدغه­های جاری ورزش حرفه­ای متمرکزند و چشم­‌داشتن به افق­های پیش­رو، تقریباً برایشان غیرممکن شده است. این در حالی است که هرگونه فرصتی برای پیشرفت و ایجاد چشم­انداز در این عرصه، در گرو داشتن نگاه بلندمدت و آینده­نگرانه و شناخت متغیرها و پیشران­های سازنده آینده است. از این­رو در مطالعه حاضر به آینده­پژوهی پیشران­های اصلی توسعه ورزش حرفه­ای ایران در افق 1414 پرداخته شد.

تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد چهار نیروی مالکیت دولت در امور باشگاه­داری، ماهیت اداره باشگاه­ها، ورزش بانوان و سرمایه­گذاری خارجی، پیشران­های اصلی آینده توسعه ورزش حرفه­ای ایران در افق 1414 می­باشند. پیشران­ها به­طور دقیق جزو متغیرهای دووجهی ریسک و متغیرهای تأثیرگذار بحرانی تعیین‌شده در نقشه تأثیرگذاری/ تأثیرپذیری عوامل حاصل از نرم­افزار میک­مک هستند. این پیشران­ها از دیدگاه خبرگان از پتانسیل بالاتری برای اثرگذاری بر مسیر تحولات آینده در موضوع پژوهش بهره­مند هستند. در تبیین این نتیجه می­توان گفت که در حوزه ورزش زنان در عرصه ورزش تغییری بنیادین در حال وقوع است و تمرکز بر توسعه ورزش زنان و سرمایه­گذاری در ورزش زنان اهمیتی بنیادین در توسعه ورزش حرفه­ای پیدا می­کند. سرمایه­گذاری خارجی به شدت با آینده توسعه ورزش حرفه­ای درهم­تنیده شده و همزمان با آن تغییر ماهیت اداره باشگاه­ها و نقش­آفرینی دولت در امور باشگاه­ها پیش­روی ورزش حرفه­ای کشور قرار گرفته است. این یافته تاحدودی با نتایج مطالعات رضایی و همکاران (1400) مبنی برازوم مشارکت بخش خصوصی، سرمایه­گذاری دولت و جذب سرمایه مالی و یافته‌های نظری و همکاران (1401) که سرمایه­گذاری را یک عامل تسهیل­گر معرفی کرده بودند، همخوان است. در مقابل تحقیق ناهمخوانی یافت نگردید.

دلیل اینکه مالکیت دولت در امور باشگاه­داری یک پیشران کلیدی می‌باشد این است که امروزه مقوله مالکیت دولتی باشگاه­های حرفه­ای به­شدت غیرمعقول و در بسیاری از موارد از جمله در کشورهای اروپایی مانند انگلستان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و آلمان کاملاً غیرقانونی است. در چنین کشورهایی نه تنها باشگاه­ها حرفه­ای از بدنه دولتی ارتزاق نمی­کنند، بلکه به دولت مالیات نیز می­پردازند. دلیل این موضوع این است که باشگاه­های موصوف به­عنوان یک شرکت تجاری به ثبت رسیده­اند و در نتیجه مشمول قانون تجارت بوده و ملزم به پرداخت مالیات هستند. با این حال در ایران کماکان دولت در بحث باشگاه­داری که یکی از ارکان توسعه ورزش حرفه­ای است، مشارکت می­کند و در بسیاری از مواقع مالکیت باشگاه­ها را عهده­دار است. براساس تحلیل­های انجام‌گرفته، یکی از ارکان توسعه ورزش حرفه­ای نقش دولت در امور باشگاه­داری است و در صورتی که شاهد کاهش تصدی­گری دولت باشیم محتمل است توسعه ورزش به وقوع بپیوندد و در صورتی که چنین نشود یعنی اینکه شاهد افزایش تصدی­گر دولت در امور باشگاه­داری باشیم توسعه شکل نمی­گیرد. گفتنی است که مطابق قانون برنامه چهارم توسعه تا پایان برنامه (1388)، باید تمامی فعالیت­های اجرایی تأمین منابع ورزش حرفه­ای به بخش­های غیردولتی واگذار شود، ولی مروری بر نوع مالکیت باشگاه­های حرفه­ای ایران حاکی از تصدی­گری بسیار زیاد دولت در باشگاه­داری حرفه­ای است.

همچنین دلیل اینکه ماهیت اداره باشگاه­ها جزو پیشران­های اصلی آینده پیش­روی ورزش حرفه­ای ایران تشخیص داده شد این است که در حال حاضر در باشگاه­های اروپایی اداره باشگاه­ها به­صورت ساختار سهامی جایگزین ساختار سنتی و قدیمی شده و این روند در باشگاه­های مطرح اروپا رو به افزایش است. در نتیجه ماهیت اداره باشگاه­های کشور نیز ملزم به طی چنین مسیری است. گفتنی است اداره باشگاه­ها به­صورت یک شرکت تجاری می­تواند در شرایط دشوار اقتصادی یک راهکار مناسب تلقی شود، چرا که این نوع باشگاه­داری علاوه بر اینکه موجب بهبود معیارهای اداره باشگاه می­شود، می­تواند به شفاف­سازی اطلاعات مدیریتی و مالی باشگاه کمک کند.

علاوه بر این، دلیل اینکه ورزش بانوان به مثابه یک پیشران­های کلیدی تشخیص داده شد این است که سیر تحولات ورزش زنان به مراتب پیچیده­تر از ورزش مردان است. رشد ورزش زنان در کشور در سطح حرفه‌ای و قهرمانی در ابتدای راه می باشد و بی­شک تدوین برنامه­های کارآمد و مؤثر و صحت انطباق آن با تحولات رخ داده نیازمند آن است که روندهای پیش­روی آن­ها شناسایی شود. با این حال ورزش زنان همواره چالش‌های مختلفی را به خود می‌بیند. محدودیت‌های داخلی و خارجی و تبعیض‌های مسؤولان ورزشی کشور تنها بخشی از این چالش‌هاست. لذا آشنایی با روند تاریخی ورزش زنان می‌تواند تجربه خوبی برای گذر از این چالش‌ها در اختیار بگذارد. در ایران با این‌که استعداد‌های بسیار و ظرفیت­های خوبی در حوزه ورزش زنان وجود دارد، اما به ورزش زنان چندان اهمیت داده نمی‌شود. از طرفی، موفقیت‌های به‌دست آمده نیز در مقایسه با ورزش مردان چندان دیده نشده و بهای لازم به آن داده نشده است.

سرانجام دلیل اینکه سرمایه­گذاری خارجی جزو عدم­قطعیت­های کلیدی پیش­روی توسعه ورزش حرفه­ای ایران تشخیص داده شد این است که در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان به واسطه عدم تکافوی منابع داخلی برای سرمایه­گذاری، تمایل شدیدی به جذب سرمایه­های خارجی پیدا کرده­اند. در کشور ما نیز با اینکه حجم عمده­ای از سرمایه­گذاری­ها توسط دولت در قالب بودجه‌د­هی عمرانی انجام می­شود، اما با رویکرد افزایش حضور بخش خصوصی به طور خاص در اقتصاد نه ورزش اعمال شده است. به­نظر می­رسد در آینده نزدیک این مهم یکی از ارکان توسعه ورزش حرفه­ای کشور شود، چرا که چنین اقدامی در هنگام بروز رکود در کشور نه تنها کشور را از این وضعیت خارج می­کند، بلکه در صورت فعالیت مطلوب کشور را از بحران نجات می بخشد- در عین حال این نوع سرمایه­گذاری نقش بسزایی در روند جهانی‌شدن ورزش ایفا می­کند.

تحلیل داده­ها نشان داد مرجعیت ورزش حرفه­ای و اعتبارات ورزشی و تاحدودی خصوصی­سازی ورزشی با قرار گرفتن در ربع بالا و سمت چپ نقشه اثرگذاری- اثرپذیری مستقیم متغیرها به طور مشخص متغیر اثرگذار این پژوهش (دارای اثرگذاری زیاد و اثرپذیری کم) هستند. ویژگی بارز شاخص­های تأثیرگذار این است که بیشترین تاثیرگذاری را در سیستم دارند و به مثابه «بحرانی­ترین» شاخص­ها، وضعیت سیستم و تغییرات آن وابسته به آن­هاست و توسط سیستم، چندان قابل کنترل نیستند- چرا که تأثیرپذیری آن­ها در موضوع پژوهش (آینده ورزش حرفه­ای) نسبتاً کم و تغییر آنها وابسته به تغییر در عوامل بسیار دیگر است. در مجموع این نیروها باید به عنوان نیروهای کلیدی محیطی مؤثر بر فعالیت­ها و تعاملات آینده ورزش حرفه­ای کشور شناخته شوند و همواره شرایط آنها برای تنظیم سیاست­ها و برنامه­ها رصد گردد، چرا که تغییر در این متغیرها می­تواند منجر به تغییرات در سایر متغیرهای موضوع پژوهش شود.

افزون بر این مشخص گردید فناوری اطلاعات در بعد تجهیزات جزو متغیر دووجهی در موضوع پژوهش (آینده ورزش حرفه­ای ایران) است؛ بدین معنی که هم دارای تأثیرگذاری زیاد و هم دارای تأثیرپذیری زیاد هستند. این متغیرها حوالی خط قطری ماتریس در ناحیه بالا و سمت راست ماتریس تاثیرات قرار می­گیرند؛ طبیعت این متغیرها با ناپایداری آمیخته است، زیرا هر عمل و تغییری بر روی آن­ها، واکنش و تغییر بر دیگر شاخص­ها را به دنبال خواهد داشت و می­تواند موضوع کنش و واکنش سیاست­گذاران باشند و وضعیت آن­ها در طراحی برنامه­ها و اقدام­ها به­طور ویژه لحاظ گردد. بنابراین از این متغیرها گاهی به عنوان «متغیرهای هدف» یا «متغیرهای ریسک» یاد می­شود، چراکه آنها به خاطر تأثیرپذیری و عدم­قطعیت بالاتر (در مقایسه با متغیرهای تاثیرگذار و تاثیرپذیر)، هدف مناسب­تری برای تمرکز اقدامات و برنامه­ها به شمار می­روند.

در ادامه مشخص گردید مدیریت استعداد و تاحدودی حکمرانی داده­محور با قرار گرفتن در قسمت پایین و سمت راست ماتریس، به­طور مشخص، شاخص­های تأثیرپذیر سیستم در آینده هستند. ویژگی بارز متغیرهای تأثیرپذیر این است که نسبت به تکامل سایر متغیرهای تأثیرگذار و دووجهی بسیار حساس هستند، چراکه متغیرهایی هستند که قابلیت تأثیرپذیری بالاتری دارند و از طریق هماهنگی و اثرگذاری بر آنها می­توان برای تحقق آینده مطلوب، تلاش و برنامه­ریزی کرد یا از اثرات منفی آن­ها کاست. از این جهت، این متغیرها، در اصطلاح یک شاخص خروجی برای سیستم به­شمار می­روند.

سرانجام مشخص گردید که مهاجرت ورزشکاران نخبه، نظام ورزش حرفه­ای، تأثیرگذاری پیشرفت علم و رویارویی ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی در این پژوهش نسبت به متغیرهای دیگر دارای تأثیرگذاری و تأثیرپذیری کمتری هستند و به عنوان متغیرهای مستقل در سیستم شناخته می­شوند. این بدان معناست که این شاخص براساس داده­های واردشده (مبتنی بر دیدگاه خبرگان)، نسبت به شاخص­های دیگر سیستم، اثرگذاری/پذیری کمتری دارند. گفتنی است که همه 14 عامل شناسایی‌شده در میان مجموعه متغیرهای مؤثر، به­عنوان مهمترین و موثرترین متغیرها شناسایی شده­اند. با این حال، متغیرهای مستقل شناسایی‌شده در نقشه تأثیرگذاری/تأثیرپذیری (حاصل از نرم­افزار میک­مک) به نسبت سایر عوامل از وزن کمتری برخوردار هستند.

با اقتباس از نتایج تحقیق تمام چهار عامل کلیدی شناسایی‌شده در این پژوهش نقش مهمی را در شکل­دهی به چند و چون تحولات، رویدادها و تصویرهای آینده ورزش حرفه­ای ایران در افق 1414 خواهند داشت. با توجه به متغیرهای گوناگون شناسایی‌شده، مسیر آینده ورزش حرفه­ای ایران مسیری پیچیده است. با این حال تنها واقعیت ساده در این مسیر آن است که ورزش زنان نسبت به قبل نقش پر­رنگ­تری در توسعه ورزش حرفه­ای ایران ایفا می­کند، امور باشگاه­داری و ماهیت اداره باشگاه­ها تغییر می‌یابد و به موازات آن ورزش حرفه­ای کشور در جهت پیشرفت نیازمند سرمایه­گذاری خارجی خواهد بود. بر مبنای یافته­های حاصل- به­دلیل اینکه ورزش بانوان یکی از پیشران­های کلیدی تشخیص داده شد- به وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون­های ورزشی پیشنهاد می­شود تقویت نقش زنان در ورزش و توسعه حرفه­ای ورزش زنان را در برنامه­های راهبردی و عملیاتی خود در دستور کار قرار دهند. همچنین به دلیل نقش­آفرینی سرمایه­گذاری خارجی به نهادهای موصوف و همچنین متولیان سرمایه­گذاری کشور پیشنهاد می­شود زمینه را برای سرمایه­گذاری خارجی و با رایزنی از طریق دیپلماسی ورزشی زمینه را برای تحقق این مهم از بعد سیاسی فراهم کنند. همچنین به دلیل اینکه مالکیت دولت در امور باشگاه­داری یک عدم­قطعیت کلیدی تشخیص داده شد به وزارت ورزش و جوانان و همچنین دولت توصیه می­شود در یک برنامه عملیاتی ادامه­دار مالکیت ورزش را کنار بگذارد و این وظیفه را به بخش خصوصی محول کند. سرانجام به دلیل مهم بودن ماهیت اداره باشگاه­ها که یکی از ارکان توسعه ورزش حرفه­ای به شمار می­روند، به باشگاه­های ورزشی خصوصی در کشور پیشنهاد می­شود ساختار سهامی را برای خود برگزینند و از ساختار سنتی و قدیمی دست بکشند. در این راستا تنظیم و تدوین قوانین الزام­آور جهت حرکت باشگاه­ها در مسیر موصوف نیز از سوی قانون­گذار پیشنهاد می­گردد.

در مسیر انجام این تحقیق محدودیت­هایی نیز وجود داشت که در تعمیم­دهی نتایج لازم است مورد توجه قرار گیرد. محدودیت اول اینکه در انجام آینده­پژوهی صرفاً از مدل­های PEST، DEGEST و STEEP برای شناخت عوامل کلیدی استفاده می­شود که به دلیل اینکه مدل­های مذکور نمی­توانست موضوعات ورزشی و فنی خاص ورزش حرفه­ای را پوشش دهد، از این مدل­ها استفاده نشد و موضوعات مؤثر بدون دسته­بندی و خوشه­بندی ارائه گردید. محدودیت دیگر اینکه این پژوهش فقط دیدگاه صاحب­نظران حوزه ورزش حرفه­ای را منعکس کرده است. لذا نمی­توان نظر آن­ها را به تمامی ذینفعان ورزش تعمیم داد. بر این مبنا به محققان آتی پیشنهاد می­گردد که در تحقیقات­شان مدل­های مختص به حوزه آینده­پژوهی در حوزه ورزش حرفه­ای را طراحی و اعتباریابی نمایند و با استفاده از یک مطالعه تطبیقی تفاوت­ها و شباهت­های دیدگاه تمامی ذینفعان ورزش را پیرامون توسعه ورزش حرفه­ای مطالعه کنند.

  • منابع

    • ایرج­پور، علیرضا؛ مجرد، ناهید و دباغ­رضاییه، فرامرز. (1395). «بررسی نقش رسانه­های جمعی در توسعه فرهنگی ورزش همگانی و حرفه‌ای کشور». مدیریت و توسعه ورزش. دوره 5، شماره 2، صص 36-52.
    • ایزدی، فرناز؛ احمدی، عاطفه و چاره­جو، فرزین. (1400). «آینده­پژوهی توسعه استان کردستان، مسائل و چالش­های پیش­روی آن». نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. دوره 21، شماره 62، صص 261-279.
    • راسخ، نازنین؛ سجادی، سید احمد؛ رضوی، سید محمد حسین و دوستی، مرتضی. (1397). «تحلیل ساختار ورزش تربیتی ایران». پژوهش در ورزش تربیتی. شماره 14، صص 17-44.
    • رضایی صوفی، مرتضی؛ فراهانی، ابوالفضل و شعبانی، عباس. (1396). «تحلیل محیطی ورزش حرفه­ای ایران». پژوهش­های کاربردی در مدیریت ورزشی. سال 6، شماره 1، صص 107-118.
    • رضایی قادی، مهدی و رفیع، حسین. (1400). «بررسی کاربردهای آینده­پژوهی در سیاست­گذاری عمومی». سپهر سیاست. دوره 8، شماره 27، صص85-102.
    • رضایی، پرستو؛ پورکیانی، محمد؛ نقشبندی، سیدصلاح­الدین و باقریان فرح­آبادی، محسن. (1400). «آینده‌پژوهی توسعه ورزش حرفه‌ای زنان ایران بر پایه سناریونویسی». پژوهش­های معاصر در مدیریت ورزشی. پذیرفته شده انتشار آنلاین.
    • رغبتی، علی؛ هادوی، فریده؛ آقایی، نجف و الهی، علیرضا. (1398). «راهبردها و پیامدهای توسعه ورزش حرفه­ای ایران». مطالعات راهبردی ورزش و جوانان. دوره 18، شماره 44، صص1-25.
    • سجادی، سیدنصراله؛ رحمتی، طاهره؛ حمیدی، مهرزاد و خبیری، محمد. (1401). «تعیین موقعیت راهبردی و تدوین برنامه راهبردی معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه­ای». مدیریت ورزشی. دوره 14، شماره 1، صص 1-25.
    • قبادی­یگانه، اکرم؛ یوسفی، بهرام و عیدی، حسین. (1398). «بررسی مشکلات حرفه­ای­گرایی در لیگ برتر فوتبال ایران». مدیریت و توسعه ورزش. دوره 8، شماره 1، صص 2.1-206.
    • گوهری­فر، مصطفی؛ آذر، عادل و مشبکی، اصغر. (1394). «آینده پژوهی: ارائه تصویر آینده سازمان با استفاده از رویکرد برنامه‌ریزی سناریو (مورد مطالعه: مرکز آمار ایران)». علوم مدیریت ایران. دوره 10، شماره 38، صص 36-65.
    • نصری، قاسم. (1393). «نقش ورزش، تحرک و آمادگی جسمانی در ارتقای توان رزمی کارکنان ناجا (مطالعه موردی: کارکنان کلانتری­ها، پاسگاه­ها و یگان امداد فرماندهی انتظامی استان قم)». فصل‌نامه دانش انتظامی. سال 1، شماره 3، صص 64-92.
    • نظری، وحید؛ رضوی، محمد حسین؛ دوستی، مرتضی و فرزان، فرزام. (1401). «واکاوی کیفی عوامل اثرگذار بر استقرار باشگاه­داری حرفه­ای والیبال ایران». مدیریت و توسعه ورزش. پذیرفته­شده انتشار آنلاین.
    • Asadnia, A., CheshmehSohrabi, M., Shabani, A., Asemi, A., & Demneh, M. T. (2022). “Future of information retrieval systems and the role of library and information science experts in their development”. Journal of Librarianship and Information Science, 1-14.
    • Lee, S., Oh, T., & Lim, C. H. (2022). “The impact of environmental barriers on attendance of outdoor and indoor professional sports: the case of the South Korean soccer, baseball and basketball leagues”. Sport, Business and Management: An International Journal,8(2), 21-35.
    • Mamo, Y., Anagnostopoulos, C., Agyemang, K., & Andrew, D. (2022). “A conceptual model for understanding the relationships between sport stakeholder and authentic CSR”. Managing Sport and Leisure, 1-17.
    • Mutter, F., & Pawlowski, T. (2014). “Role models in sports–Can success in professional sports increase the demand for amateur sport participation?”Sport management review, 17(3), 324-336.
    • Sawyer, S., & Carmel, E. (2022). “The multi-dimensional space of the futures of work”. Information Technology & People. 1-20.
    • Schwartz, P. (2013). The Art of the Long View: Planning for the Future in an Uncertain World. By Amazon, Published April 15 th 2013 by Currency (First Published 1996).
    • Schwenker, B. & Wulf, T. (2013). “Scenario-based Strategic Planning- Developing Strategies in an Uncertain World”. Roland Berger School of Strategy and Economics. Springer Gabler, eBook.
    • Sutula, V. (2018). “General Definition of the Concept “Sports””.Journal of Physical Fitness, Medicine & Treatment in Sport, 4(4), 1-2.
    • Thithathan, S. (2022). “The effective improvement of professional sports association key performance index to promote economy and society development Thailand policy 4.0”. international journal of early childhood special education (INT-JECSE), 14(1), 2260-2262.
    • Tiedemann, C. (2007). “Sport “and „Art (s), a Conceptual Discussion and Proposition”. CESH-Congress in Lorient, 20(9), 1-11.
    • Zheng, J., & Mason, D. S. (2022). “New Media, Digitalization, and the Evolution of the Professional Sport Industry”. Frontiers in Sports and Active Living, 221(4); 1-13.