نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه اموزشی / دانشکده
2 استاد مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه تربیت بدنی، تهران
3 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
4 استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
چکیده
مدیریت خطر امری ضروری در حفظ ایمنی اماکن ورزشی و فراهم آوردن محیطی مناسب برای ورزش است. با توجه به اهمیت فعالیت ورزشکاران در محیطی ایمن، پیاده سازی مدل مدیریت خطر در اماکن ورزشی، باید در اولویت قرار گیرد. از این رو هدف از انجام این تحقیق طراحی مدل مدیریت خطر در اماکن ورزشی کشور بود. این تحقیق با رویکرد آمیخته(کیفی و کمی) انجام گرفت. به منظور شناسایی عوامل ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای ومقالات مرتبط، زوایای اصلی مشخص شد. سپس با 10 نفر از متخصصین و اساتید در زمینه ورزش و توسعه و تجهیز اماکن ورزشی و مدیران، مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته صورت گرفت. عوامل در4 مقوله و 8 مفهوم و 91 نشان، طبقه بندی شدند. سپس اولویت بندی عوامل با استفاده از تکنیک ANP صورت گرفت. همبستگی میان متغیرها، تأیید شد و در نهایت مدل مدیریت خطر در اماکن ورزشی ارائه شد. یافته های تحقیق نشان دادند که اجرای مدل مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور، مهم و ضروری است و پیشنهاد می شود که مسئولان و مدیران به منظور اجرای برنامه ی مدیریت خطر، از مدل ارائه شده بهره ببرند تا محیطی ایمن برای فعالیت ورزشکاران فراهم شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Designing a risk management model in the country's sports places
نویسندگان [English]
- mohamad sadegh faraji 1
- Alimohammad Safania 2
- mohsen bagherian 3
- seyed salahadin naghshbandi 4
1 Department of Education
2 Professor of Sport Management, Islamic Azad University of Science and Research Branch, Department of Physical Education, Tehran
3 Assistant Professor, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran
4 faculty member of Islamic azad university, sciences and research branches
چکیده [English]
Risk management is essential in maintaining the safety of sports venues and providing a conducive environment for sports. Given the importance of athletes' activities in a safe environment, the implementation of risk management model in sports venues should be a priority. Therefore, the purpose of this study was to design a risk management model in sports venues in Iran. This research was conducted with a mixed approach (qualitative and quantitative). In order to identify the factors, the main angles were first identified using library studies and related articles. Then, in-depth semi-structured interviews were conducted with 10 experts and professors in the field of sports and development and equipping sports venues and managers. Factors were classified into 4 categories, 8 concepts and 91 symbols. Then the factors were prioritized using ANP technique. The correlation between the variables was confirmed and finally the risk management model in sports venues was presented. Findings showed that the implementation of risk management model of sports facilities in the country is important and necessary and it is suggested that officials and managers to use the proposed model to implement a risk management program to provide a safe environment for athletes.
کلیدواژه‌ها [English]
- Risk management
- sports venues
- safe sports
طراحی مدل مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور
محمد صادق فرجی[1]
علی محمد صفانیا[2]
محسن باقریان فرح آبادی[3]
سید صلاح الدین نقشبندی[4]
10.22034/SSYS.2022.1907.2359
تاریخ دریافت مقاله: 10/4/1400
تاریخ پذیرش مقاله:21/6/1400
مقدمه
اهمیت روز افزون ورزش در جهان ایجاب می کند که الزامات ورزش به صورت اساسی مورد بررسی قرار گیرند. افزایش مشارکت ورزشکاران در فعالیت های ورزشی، یکی از اصلی ترین اهداف سازمان های ورزشی به حساب می آید. با توجه به نظام مند شدن فعالیتهای ورزشی، امروزه بیشتر فعالیتها در اماکن ورزشی، صورت می پذیرند. تغییر شکل ساختار ورزش ها موجب گسترش اماکن ورزشی و استفاده بیشتر از این اماکن شده است(روف[5]، 2018). اصولی بودن ساختار اماکن ورزشی، نقش مهمی در حفظ سلامت ورزشکاران و توسعه ورزش دارد(کومار[6] و همکاران، 2018). ورزش اغلب با رویکردی مرتبط با سلامتی، شناخته می شود. از این رو، ایمنی فضایی که ورزشکاران در آن به فعالیت میپردازند، بسیار مهم است. سازمان های ورزشی باید از مشارکت برای سلامتی استفاده کنند تا پایداری سازمانی ورزش را ارتقا دهند. اهداف ایمنی و بهداشتی، نقش اساسی در تغییر شکل سیستم ها و راهبرد های ورزش برای رسیدن به فعالیت ورزشکاران در محیطی مناسب دارند( مایکل و همکاران[7]، 2019).
به منظور فراهم آوردن محیطی ایمن، استفاده مفید از مدیریت خطر می تواند تا حد زیادی از بروز مشکلات جدی در اماکن ورزشی جلوگیری کند. مدیریت خطر، کاربرد نظام مند سیاسـتهای مدیریتی، رویــه ها و فرآینــدهای مربــوط بــه فعالیتهای تحلیل، ارزیابی و کنترل خطر می باشد(فریگو[8]، 2014). اماکن ورزشی با داشتن برنامهای مدون میتوانند بسیاری از خطرات احتمالی را پیشبینی، شناسایی و کنترل کنند و از بروز آسیب های جدی به ورزشکاران و اماکن ورزشی جلوگیری به عمل آورند(کلارسون[9]، 2016). یک اصل مهم برای مدیران اماکن ورزشی، توجه به خطرات احتمالی و حتی داشتن نگاهی بدبینانه راجع به خطرات است. ایمنی فعالیت ورزشکاران می تواند به دلیل سهل انگاری کارکنان، تجهیزات ایمنی ناکافی یا پروتکلهای نامشخص، با مشکل مواجه گردد. بنابراین مهم است که خطرات احتمالی، شناسایی شوند و اطمینان حاصل شود که اماکن ورزشی توانایی مقابله با شرایط پیشبینی نشده را دارا هستند. کارمندان باید آموزش کافی در زمینه ایمنی را کسب کرده باشند و فضای ورزشی برای مراجعه کنندگان و کارمندان، فضایی امن باشد. امنیت باید اولویت اول در مدیریت اماکن ورزشی باشد. در واقع بسیاری از آسیبهایی که در ورزش و برنامه های تفریحی رخ می دهد، با کمی برنامهریزی و آموزش مناسب قابل پیشگیری است. وضوح برنامه خطر از عوامل بسیار ضروری به حساب میآید(رمپون[10]، 2019).
سعیدی مجد و همکاران(1399) در تحقیق خود عواملی نظیر کنترل محیطی، کنترل ورودی ها، بررسی صلاحیت و اعتبارنامه افراد، سیستم های حفاظت فیزیکی، مدیریت ریسک، مدیریت امور اضطراری، ارتباطات، پرسنل امنیتی، آموزش (الگوسازی و شبیه سازی)، محافظت در برابر مواد سمی، ساختار مکان ورزشی و اقدامات فرهنگی را ارائه دادند وبیان کردند تمامی این عوامل در امنیت و مدیریت خطر اماکن ورزشی تأثیرگذار هستند.
جهانگیر و همکاران (1398) بیان کردند که شناسایی خطر و علل وقوع و پیامدهای هر یک باعث پیشنهاد راهکارهــایی می شود که بر کنترل و تاثیرگذاری بر علل وقوع خطرات تمرکز دارد تا امکان مدیریت آنها به صورت ریشهای تر و عمیقتر فراهم شود. کتبی و همکاران (1396) معتقدند که اماکن و تأسیسات ورزشی دانشگاههای استان یزد نیازمند آن است که مسئولان با نگاهی تخصصی و مدیریت دانش ایمنی نسبت به استاندارد کردن و ایمنی اماکن ورزشی بپردازند.
موسوی راد، رحیمی و پور سوق (1396) طی تحقیقی دریافتند که ایمنی اماکن ورزشی این شهر از استانداردهای مناسبی پیروی نمی کند و پیشنهاد کردند که در ساخت و طراحی اماکن ورزشی از نظرات متخصصان تربیت بدنی استفاده گردد تا سطح ایمنی اماکن ورزشی افزایش پیدا کند.
نعمتی و نعمتی زاده (1394) در تحقیق خود دریافتند که شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور به دلیل نداشتن ساز و کاری نظام مند به منظور مدیریت رویدادهای خطر، دچار مشکلاتی در تصمیمات راهبردی بوده است. از این رو، برای تسهیل در فرآیند مدیریت خطر سازمان لازم است یک سیستم پشتیبان که بتواند تصمیم گیری در کلیه مراحل فرآیند مدیریت خطر سازمان را پشتیبانی کند، توسعه داده شود.
برینیلسن[11] و همکاران (2021) در تحقیق خود بیان کردند که اجرای رویدادهای آزمایشی در اماکن ورزشی میزان بروز خطر را کاهش میدهند، زیرا به ذینفعان مربوطه اجازه می دهند تجربه عملی داشته باشند. علاوه بر کاهش خطر، دانش جمعی را تقویت می کنند و تیم سازی و آمادگی عملیاتی را تقویت مینمایند. این مطالعه نشان می دهد داشتن برنامه آزمایشی میزان بروز خطر را کاهش می دهد. یافته ها نشان می دهد که سازمان دهندگان برای کاهش خطر در رویدادهای آزمایشی، از یک حلقه بازخورد دانش، تأمین مالی و مشارکت استفاده میکنند.
بادولسکو[12] (2020) در تحقیق خود بیان می کند مدیریت خطر در استخرهایی که ورزش واترپلو را انجام می دهند به منظور جلوگیری از بروز حوادث بسیار حیاتی است.
پارک و چائو[13] (2020) در تحقیق خود نتیجه گرفتند که روند متوالی شناسایی خطر، برآورد خطر، ارزیابی خطر و بهبود خطر اساس هر مدل مدیریت خطر را تشکیل میدهد. برقراری ارتباط مداوم با ذینفعان، نظارت و بررسی، اجرا و اسناد برنامه مدیریت خطر را بسیار مهم و اساسی شمردند.
ویگناک[14] و همکاران(2019) معتقدند برای پیشگیری از صدمات ورزشی باید به دانش دقیق درباره شرایط صدمات وارده و عوامل خطر توجه گردد. به نظر می رسد که یادگیری از حوادث می تواند مفید واقع شود. مدیریت خطر میتواند به طور مستقیم از بروز صدمات و غرق شدن افراد در استخرها و اماکن ورزشی جلوگیری کند.
کیماسی[15] و همکاران (2019) در تحقیق خود بیان می کنند که در ساخت اماکن ورزشی باید به موارد ایمنی توجه بیشتری شود. یکی از وظایف مهم مدیران و مدیران اماکن ورزشی فراهم آوردن مکانی امن برای ورزشکاران است. رعایت استانداردهای ایمنی در ساخت سالن ورزشی و نگهداری مناسب از اماکن ورزشی، بسیار مهم است.
رو[16] و همکاران (2017) نیز بیان کردند که ایجاد برنامه مدیریت خطر برای افراد در ورزش بسیار حیاتی است. پیشگیری از آسیب در ورزش، در مقابل کاهش خطر آسیب، با توجه به عدم توانایی در ارزیابی تعاملات عوامل خطر، غیرممکن است. با توجه به این عدم قطعیت، مدیران باید راهبرد های مدیریت خطر را طراحی، ارائه و بر آن ها نظارت کنند تا اطمینان حاصل شود که در طول پیگیری ها، میزان صدمات کاهش یابد.
درصد زیادی از آسیب های وارده به ورزشکاران، در اماکن ورزشی و با استفاده از تجهیزات معیوب رخ میدهد و یکی از مهمترین مواردی که باعث وقوع آسیب در بین ورزشکاران میگردد رعایت نکردن اصول ایمنی، بهداشت و مدیریت خطر در اماکن ورزشی است. بسیاری از افراد به علت ترس از آسیب دیدن در اماکن ورزشی از مشارکت در فعالیتهای ورزشی اجتناب می کنند. اماکن و فضاهای ورزشی، بستر اجرای فـعالیت های ورزشی می باشند و مدیریت صحیح و اصولی آنها به طور مستقیم بر کمیت و کـیفیت برنامهها و رویدادهای ورزشی تأثیرگذار است. بررسی سنوات گذشته مؤید این است که با عدم استفاده از افراد متخصص و صاحب صلاحیت در طراحی و ساخت اماکن ورزشی و نظارت بر نگهداری اماکن ورزشی، ضررو زیان و خسارتهای جبران ناپذیری به صنعت ورزش کشور وارد شده است. مدیریت خطر، گزینهای مناسب در ایمن سازی اماکن ورزشی برای خروج از این بحران به حساب می آید. استانداردهای بین المللی بیانگر اهمیت فراوان مدیریت خطر و ایمنی اماکن ورزشی هستند و به تکرار بیان می شود: «ابتدا ایمنی بعد ورزش»، ولی هم اکنون در اماکن ورزشی رعایت مدیریت خطر چندان به چشم نمیخورد. گزارشات متنـوعی در طـول سـال هـای اخیـر پیرامون حوادث ناگوار در ورزشگاه های ورزشی و خسارات جانی و مالی متنوع، موجود مـی باشـد کـه مسئله اصلی در آنها فقدان وجود ساز و کار اجرایی مبتنی بر شیوه، طرح و یا مدلی موفق در رویایی با خطر و همچنین مدیریت ایمنی اماکن ورزشی کشور است. لذا سؤال تحقیـق ایـن اسـت:
چـه مـدلی بـرای مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور می توان طراحی کرد؟
روش شناسی پژوهش
با توجه به ابعاد و نوع تحقیق، روش شناسی تحقیـــق با رویکرد آمیخته(کیفی و کمی) انجام شد که تحقیق کیفی از نوع اکتشافی بود و به روش تئوری داده بنیاد صورت گرفت. راهبرد روش تحقیق کمی از نوع همبستگی بود. ابتدا مطالعات کتابخانهای پیرامون مدیریت خطر اماکن ورزشی صورت پذیرفت. به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور، با 10 نفر از افراد متخصص در حوزه علوم ورزشی، مدیران اماکن ورزشی و مدیران شرکت توسعه اماکن ورزشی، مصاحبه شد. انتخاب مشارکت کنندگان به روش هدفمند انجام شد. افراد متخصص بر اساس سابقه فعالیت در اماکن ورزشی و ورزش انتخاب شداند و تعداد مصاحبهها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه پیدا کرد. از نفر هفتم، عوامل تکراری ظهور یافت و برای اطمینان بیشتر مصاحبه تا نفر دهم ادامه پیدا کرد. متن مصاحبه ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA10 مورد بررسی قرار گرفت. همزمان با برگزاری مصاحبه ها، کدگذاری باز مصاحبههای پیشین انجام پذیرفت. برای اطمینان از روایی و پایایی، یافته ها بر اساس رویکرد روش کیفی، از نظر قابلیت اعتبار، انتقال پذیری، تأیید پذیری و اطمینان پذیری توسط 10 نفر از اساتید علوم ورزشی مورد تأیید قرار گرفت. سپس اولویتبندی عوامل با استفاده از تکنیکANP، در نرم افزار سوپردیسیژنز[17] صورت پذیرفت. به منظور سنجش همبستگی میان متغیرها بر اساس نظر محقق و تأیید خبرگان، 8 عامل یافت شده در مفهوم، با آزمون کیسر و بارتلت، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این بخـش با استفاده از نرم افزار SPSS 18، دادهها بررسی شدند. در نهایت مدل مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور ارائه گردید.
یافته های پژوهش
ویژگی جمعیت شناختی خبرگانی که در انجام این تحقیق مشارکت داشته اند در جدول 1 ارائه گردید:
جدول1: ویژگی های جمعیت شناختی خبرگان
|
ویژگیهای جمعیت شناختی خبرگان |
|
|
حوزه فعالیت خبرگان |
3 نفر از اساتید برجـسته علوم ورزشی(30 درصد) |
|
4 نفر از طراحان توسعه اماکن ورزشی(40 درصد) |
|
|
3 نفر از مدیران اماکن ورزشی(30 درصد) |
|
|
میانگین سنی خبرگان |
5± 43 سال |
|
سابقه فعالیت خبرگان |
4± 9/17 سال |
پس از مصاحبه با خبرگان، کدگذاری همزمان با اجرای مصاحبه ها صورت گرفت و متن مصاحبه ها با استفاده از نرم افزارMAXQDA 10 تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس خروجی نرم افزار، 91 کد استخراج شده است. کدهای اســـتخراج شده و تکرار آن ها به شرح زیر میباشد:
جدول 2: کدهای استخراج شده به همراه تکرار
|
کدهای استخراج شده |
تکرار |
کدهای استخراج شده |
تکرار |
|
قراردادن پاداش برای اجرای برنامه |
2 |
کنترل هزینه ها |
6 |
|
تخصیص بودجه کافی |
3 |
پرهزینه بودن برنامه مدیریت خطر |
2 |
|
بیمه درمانی |
5 |
حمایت بخش خصوصی |
2 |
|
حمایت بخش دولتی |
3 |
ایجاد اعتماد از ایمن بودن محیط |
3 |
|
مدیریت رفتار پرسنل |
4 |
حضور تیم پزشکی |
4 |
|
برنامه ی بلند مدت و کوتاه مدت |
2 |
عدم ارزیابی تجهیزات |
4 |
|
شناسایی خطرات |
6 |
کنترل خطر |
5 |
|
تناسب برنامه با نوع فعالیت |
7 |
برنامه نگهداری |
2 |
|
وقوع اتفاقات ناگوار در اماکن ورزشی |
4 |
برنامه بررسی تجهیزات |
3 |
|
اجباری شدن اجرای برنامه |
3 |
اولویت یافتن مدیریت خطر |
6 |
|
ایمنی دستشویی ها |
4 |
ایمنی دیواره ها |
2 |
|
ایمنی کفپوش ها |
3 |
ایمنی سقف |
2 |
|
آکاهی از روند مدیریت خطر |
3 |
عدم وجود دانش کافی |
3 |
|
ثبت گزارش خطر |
3 |
حضور ناظر |
8 |
|
توانمندسازی مدیران در اجرای برنامه |
4 |
آموزش صحیح به کارکنان |
8 |
|
درگیر ساختن کارکنان در اجرای برنامه |
2 |
انجام اقدامات اصلاحی |
3 |
|
درگیر ساختن کارکنان در اجرای برنامه |
2 |
عدم توجه به برنامه مدیریت خطر |
2 |
|
تبدیل مدیریت خطر به باور گروهی |
1 |
نهادینه سازی مدیریت خطر |
2 |
|
استخدام افراد متخصص |
9 |
ایجاد انگیزه در اجرای برنامه |
7 |
|
وقت گیر بودن فرآیند مدیریت خطر |
1 |
نگرش نسبت به مدیریت خطر |
4 |
|
مقاومت کارکنان در برابر اجرای برنامه |
2 |
بی دلیل انگاشتن برنامه مدیریت خطر |
6 |
|
دست و پاگیر بودن مدیریت خطر |
1 |
عدم پایبندی به اجرا برنامه |
4 |
|
هماهنگ نبودن افراد در اجرای برنامه |
3 |
باور به اجرای مدیریت خطر |
5 |
|
یکپارچگی ذهنی افراد در اجرای برنامه |
3 |
عدم توانایی در اجرای برنامه |
2 |
|
ثبت دقیق اطلاعات صحیح |
7 |
کنترل مصدومیت ها |
6 |
|
تعهد در اجرای برنامه |
6 |
شهرت ورزش |
3 |
|
ایمنی تجهیزات آتشنشانی |
2 |
پذیرش مدیریت خطر |
2 |
|
دسترسی به مراکز درمانی |
3 |
تجهیزات کنترلی |
4 |
|
ایمنی پنجره ها |
4 |
ایمنی درب |
2 |
|
توجه به معلولین |
3 |
اصولی نبودن سازه |
10 |
|
توجه به زیرساخت ها |
4 |
همراستایی با استانداردهای بین المللی |
6 |
|
مهیا کردن شرایط مناسب برای تمامی گروه های سنی |
1 |
طراحی اعلان های محیطی |
3 |
|
آسیب تجهیزات |
6 |
ایمنی پارکینگ ها |
5 |
|
تهویه مناسب |
2 |
محل نگهداری تجهیزات |
3 |
|
اختلاف سطح در محیط ورزشی |
2 |
وسعت اماکن ورزشی |
2 |
|
ضدعفونی و تمیزی محیط |
5 |
نوپردازی نامناسب |
4 |
|
وجود برنامه مدیریت خطر |
6 |
کاهش دادخواهی ها با اجرای برنامه |
3 |
|
مقابله با بلایای طبیعی |
2 |
زمانبندی مدیریت صحیح در مدیریت خطر |
3 |
|
ایمنی تأسیسات برقی و الکترونیک |
2 |
ایمنی رختکن ها |
2 |
|
قدیمی بودن اماکن ورزشی |
4 |
ایمنی محیطی |
9 |
|
روشن بودن هدف برنامه |
5 |
نمادین بودن برنامه مدیریت خطر |
5 |
|
مقابله با حملات تروریستی |
3 |
طراحی برنامه یکپارچه مدیریت خطر |
4 |
|
برنامه زمانی |
3 |
برنامه ارزیابی خطر |
6 |
|
طراحی مدل جامع و کاربردی |
7 |
عدم پیاده سازی برنامه |
5 |
|
اجرای صحیح برنامه مدیریت خطر |
4 |
پیش بینی خطرات |
7 |
|
بهبود خطر |
3 |
|
|
پس از استخراج کدها، داده ها در چهار مقوله و هشت مفهوم، دسته بندی و طبقه بندی شدند.
جدول 3: دسته بندی و طبقه بندی داده ها
|
فرد(p) |
مقوله |
مفهوم |
نشان |
|
P1,P2,P3,P4,P5, P6, P7,P8,P9,P10
|
ساختار اماکن ورزشی |
الزامات و تجهیزات |
ایمنی تجهیزات آتش نشانی، تجهیزات کنترلی، دسترسی به مراکز درمانی، همراستایی با استانداردهای بین المللی، توجه به زیرساخت ها، مهیا کردن شرایط مناسب برای تمامی گروه های سنی، طراحی اعلان های محیطی، آسیب تجهیزات |
|
ساختار درونی و بیرونی |
ایمنی پارکینگ ها، تهویه مناسب، محل نگهداری تجهیزات، اختلاف سطح در محیط ورزشی، وسعت اماکن ورزشی، ضدعفونی کردن و تمیزی محیط، نوپردازی نامناسب، ایمنی تأسیسات برقی و الکترونیک، ایمنی رختکن ها، ایمنی دستشویی ها، ایمنی دیواره ها، ایمنی کفپوش ها، ایمنی سقف، ایمنی پنجره ها، ایمنی درب، توجه به معلولین، اصولی نبودن سازه، قدیمی بودن اماکن ورزشی، ایمنی محیطی |
||
|
P1,P2,P3,P4, P6, P7,P9 |
برنامه مدیریت خطر |
برنامه های مدیریت خطر |
روشن بودن هدف برنامه، نمادین بودن برنامه مدیریت خطر، برنامه ی بلند مدت و کوتاه مدت، برنامه نگهداری، برنامه بررسی تجهیزات، تناسب برنامه با نوع فعالیت، عدم ارزیابی تجهیزات، وقوع اتفاقات ناگوار در اماکن ورزشی، ثبت دقیق اطلاعات صحیح، کنترل مصدومیت ها، مقابله با حملات تروریستی، طراحی برنامه یکپارچه مدیریت خطر، برنامه زمانی، برنامه ارزیابی خطر، طراحی مدل جامع، عدم پیاده سازی برنامه، وجود برنامه مدیریت خطر |
|
اقدامات مدیریت خطر |
کاهش دادخواهی ها با اجرای برنامه، مقابله با بلایای طبیعی، زمانبندی مدیریت صحیح در مدیریت خطر، اجرای صحیح برنامه مدیریت خطر، پیش بینی خطرات، شناسایی خطرات، کنترل خطر، بهبود خطر |
||
|
P1,P3,P4,P7,P8 ,P9,P10,P4,P5,P6 |
نیروی انسانی |
وظایف مدیران |
ایجاد اعتماد از ایمن بودن محیط، مدیریت رفتار پرسنل، حضور تیم پزشکی، اجباری شدن اجرای برنامه، اولویت یافتن مدیریت خطر، آکاهی از روند مدیریت خطر، عدم وجود دانش کافی، ثبت گزارش خطر، حضور ناظر، توانمندسازی مدیران در اجرای برنامه، آموزش صحیح به کارکنان، انجام اقدامات اصلاحی، درگیر ساختن کارکنان در اجرای برنامه، توجه به برنامه مدیریت خطر، تبدیل مدیریت خطر به باور گروهی، نهادینه سازی مدیریت خطر، استخدام افراد متخصص، ایجاد انگیزه در اجرای برنامه |
|
نگرش و رفتار افراد |
وقت گیر بودن فرآیند مدیریت خطر، نگرش نسبت به مدیریت خطر، مقاومت کارکنان در برابر اجرای برنامه، بی دلیل انگاشتن برنامه مدیریت خطر، دست و پاگیر بودن مدیریت خطر، عدم پایبندی به اجرا برنامه، هماهنگ نبودن افراد در اجرای برنامه، باور به اجرای مدیریت خطر، یکپارچگی ذهنی افراد در اجرای برنامه، توانایی در اجرای برنامه، تعهد در اجرای برنامه، شهرت ورزش، پذیرش مدیریت خطر |
||
|
P1,P4,P5,P7,P9,P6 |
منابع مالی |
مدیریت مالی |
قراردادن پاداش برای اجرای برنامه، تخصیص بودجه کافی، بیمه درمانی، کنترل هزینه ها، پرهزینه بودن برنامه مدیریت خطر |
|
حامیان مالی |
حمایت بخش خصوصی حمایت بخش دولتی |
به منظور اولویت بنـدی عوامل از تکنیکANP اسـتـفاده شـد. بر اسـاس خـروجی نــرم افزار سوپردیسیژنز[18]، اولویت بندی عوامل بر اساس 4 مقوله اصلی صورت پذیرفت. ابتدا مدل اولیه روابط میان متغیر ها طراحی شد. سپس پرسشنامه مقایسات زوجی طراحی گردید و در اختیار خبرگان قرار گرفت. سپس، یافته ها در نرم افزار تجزیه و تحلیل شد.
|
هدف |
|
طراحی مدل مدیریت خطر امکن ورزشی کشور |
|
|
|
Criteria |
|
منابع انسانی |
|
ساختار اماکن ورزشی |
|
منابع مالی |
|
برنامه مدیریت خطر |
شکل1: مدل اولیه روابط میان عوامل
جدول4: اولویت بندی عوامل اصلی در طراحی مدل مدیریت خطر
|
نمره خام |
نمره نرمال |
نمره ایده ال |
اولویت |
نام |
|||
|
131/0 |
131/0 |
339/0 |
|
|
برنامه مدیریت خطر |
||
|
386/0 |
386/0 |
000/1 |
|
ساختار اماکن ورزشی |
|||
|
303/0 |
303/0 |
784/0 |
|
|
منابع انسانی |
||
|
178/0 |
178/0 |
462/0 |
|
|
منابع مالی |
||
ساختار اماکن ورزشی با وزن 386/0 در اولویت اول قرار گرفت. سپس منابع انسانی با وزن 303/0، منابع مالی با وزن 178/0 و برنامه های مدیریت خطر با وزن 131/0 به ترتیب اولویت یافتند. نرخ ناسازگاری در این تحقیق 043/0 به دست آمد که چون کمتر از 01/0 است، قابل قبول می باشد.
به منظور سنجش همبستگی میان متغیرها بر اساس نظر محقق و تأیید خبرگان 8 عامل یافت شده در مفهوم مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به این منظور پرسشنامه محقق ساخته با 8 سوال، طراحی گردید و به ازای هر سوال 10 نمونه انتخاب گردید. نمونه در این بخش شامل مدیران شرکت توسعه، بهره برداران اماکن ورزشی، مدیران کل اماکن ورزشی کشور بود که پس از به دست آوردن فهرست اماکن ورزشی از شرکت توسعه و تجهیز و وزارت ورزش و جوانان انتخاب شدند. حجم نمونه برای اطمینان بیشتر 101 مورد ارزیابی شد. در این بخش با استفاده از نرم افزار SPSS 18 ، داده ها مورد بررسی قرار گرفت.
بررسی ماتریس همبستگی نشان میدهد که مقادیر قابل ملاحظه‌ای از همبستگی بیشتر از 33/0 میباشد. از این‌رو، این ماتریس برای عامل‌یابی مناسب است. همچنین آزمون کرویت بارتلت معنادار است و اندازه کفایت نمونه‌گیری، کیسر – مایر - اولکین بیشتر از 5/0 است. خروجی نرم افزار نشان میدهد که متغیرها در تحقیق از همبستگی مناسبی برخوردارند.
جدول4: آزمون کیسر و بارتلت
|
شاخصKMO |
آزمون بارتلت |
|
|
513/0 |
آماره کای دو |
188/122 |
|
درجه آزادی |
28 |
|
|
سطح معناداری |
000/0 |
به منظور ترسیم مدل مدیریت خطر با استفاده از یافتههای تحقیق، مدل ترسیم شده با تأیید روایی و پایایی توسط 10 نفر از اساتید علوم ورزشی به شکل زیر ارائه شد.
این مدل شامل چهار بخش اصلی می شود که به ترتیب عبارت اند از: ساختار اماکن ورزشی، نیروی انسانی، منابع مالی و برنامه مدیریت خطر. هر یک از عوامل دارای زیر معیارهایی هستند که با نظر خبرگان ومحقق و بر اساس اهمیت آن ها در مدل اعمال شده اند.
|
ساختار اماکن ورزشی |
|
نیروی انسانی |
|
منابع مالی |
|
برنامه مدیریت خظر |
|
مدل جامع مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور |
|
تجهیزات کنترلی و پیشگیرانه
|
|
دسترسی به مراکز درمانی |
|
طراحی اعلان های محیطی
|
|
سالم بودن تجهیزات
|
|
تناسب و ایمنی پارکینگ ها
|
|
تهویه مناسب
|
|
ایمن بودن مکان ورزشی |
|
بهداشت اماکن ورزشی |
|
نورپردازی |
|
ایمنی تأسیسات برقی
|
|
مدیریت رفتار پرسنل |
|
آکاهی از روند مدیریت خطر |
|
آموزش صحیح به کارکنان
|
|
نهادینه سازی مدیریت خطر
|
|
استخدام افراد متخصص
|
|
ایجاد انگیزه در اجرای برنامه |
|
نظارت بر رفتار کارکنان |
|
تخصیص بودجه کافی |
|
بیمه درمانی
|
|
کنترل هزینه ها
|
|
حمایت بخش خصوصی و دولتی |
|
برنامه بلند مدت و کوتاه مدت |
|
برنامه بررسی تجهیزات |
|
ثبت اطلاعات |
|
شناسایی، کنترل،ارزیابی خطر |
|
اجرای صحیح برنامه مدیریت خطر |
شکل2: مدل مدیریت خطر اماکن ورزشی کشور
بحث و نتیجه گیری
با توجه به گسترش صنعت ورزش در جهان و محبوبیت ورزش، توجه به حفظ سلامت ورزشکاران و افراد فعال در حوزه ورزش، ضروری است. از این رو، حفظ ایمنی در اماکن ورزشی و اجرای برنامه های مدیریت خطر در اماکن ورزشی افزایش پیدا می کند. هدف از انجام این تحقیق، طراحی مدل مدیریت خطر در اماکن ورزشی کشور است. با اجرای مصاحبه های بازپاسخ و نیمه ساختاریافته عمیق، به شناسایی عوامل پرداخته شد و پس از کدگذاری، 91 عامل شناسایی گردید. این عوامل در 4 دسته منابع مالی، نیروی انسانی، ساختار اماکن ورزشی و برنامه های مدیریت خطر تقسیم بندی شدند. سپس اولویت بندی عوامل صورت پذیرفت که از میان عوامل یافت شده ساختار اماکن ورزشی با وزن 386/0 بیشترین اولویت را کسب کرده است. سپس همبستگی میان متغیرهای تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. طبق خروجی، آزمون کرویت بارتلت معنادار است و اندازه کفایت نمونه‌گیری، کیسر- مایر-اولکین بیشتر از 5/0 و قابل قبول است. بر اساس مدل ارائه شده در تحقیق، مهم ترین زیرمعیارها بر اساس نظر خبرگان و محقق بیان شده اند.
ساختار اماکن ورزشی، اولین عاملی است که با بهـبود وضعیت سازه و توجـه به نمادهای ایمنی داخلی، می تواند در بهبود ایمنی اماکن ورزشی اثرگذار باشد. عواملی از قبیل ایمن بودن محیط، رعایت بهداشت محیطی، نورپردازی، تجهیزات کنترلی و پیشگیرانه، نزدیک بودن اماکن ورزشی به مراکز درمانی، سالم بودن تجهیزات، ایمنی تأسیسات برقی، تهویه مناسب و طراحی اعلانات محیطی در ایمن شدن اماکن ورزشی دخیل هستند. نعمتی و نعمتیزاده (1394) و رو(2017) همراستا با نتایج این تحقیق بیان کردند که اماکن ورزشی کشور به دلیل نداشتن سازوکاری نظاممند به منظور مدیریت رویدادهای خطر، دچار مشکلاتی در ارائه خدمات ایمن به جامعه ورزشی بوده اند. از این رو، برای تسهیل در فرآیند مدیریت خطر سازمان، باید یک سیستم پشتیبان که بتواند تصمیم گیری در کلیه مراحل فرآیند مدیریت خطر سازمان را پشتیبانی کند، توسعه داده شود. هنگامی که مدیریت خطر در اماکن ورزشی اجرایی می گردد، مدیران و کارکنان و کاربران، شرایطی را در اختیار دارند تا بهتر با خطرات مواجه شوند و واکنش بهتری نشان دهند. ساختار اماکن ورزشی در مدیریت خطر از دیدگاه خبرگان، نقش بسیار مهم و کلیدی را ایفا می کند. در سال های اخیر مشاهده شده است که افراد، علاقه بیشتری به فعالیت در اماکن ورزشی نشان می دهند و این امر ضرورت استاندارد بودن اماکن ورزشی را نشان می دهد. در حالی که مطالعات نشان می دهند که در ایران بیشتر اماکن ورزشی از استانداردهای معمول پیروی نمی کنند و اصولی طراحی نشده اند. همچنین بـسیاری از اماکن ورزشـی دارای فرسودگی هســتند و احتمال بروز خطر را افزایش میدهند. محیط اماکن ورزشی باید دارای الزاماتی باشد که فعالیت در اماکن ورزشی را ایمن سازد. علاوه بر ساختار درونی اماکن ورزشی، ساختار بیرونی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. فردی که دارای معلولیت است و در اماکن ورزشی حضور پیدا می کند باید به راحتی امکان ورود از دربهای ورودی، رفتن به پارکینگ و فضاهای اماکن ورزشی را داشته باشد و محیط درونی و بیرونی طوری طراحی شود که تمامی افراد با ویژگیهای خاص، توانایی استفاده از آن را داشته باشند. احمدیان و همکاران (1395) نیز همراستا با این تحقیق بیان میکنند که مطالعه قوانین و مقررات رشتههای ورزشی گوناگون وشرایط ایمنی استاندارد زمینهای ورزشی از نظر ابعاد، وسایل و تجهیزات و سایر عوامل فیزیکی مانند نور، حرارت، چرخش هوا و هماهنگی خدمات فنی و مهندسی برای منطبق ساختن فعالیتهای آنها با استانداردهای ورزشی در احداث اماکن ورزشی بسیار اهمیت دارد. موسوی و همکاران (1396)، ترکسلویه و همکاران (1393)، رمضانی و مادوانی (1393) و کیماسی(2019) نیز همراستا با یافته های تحقیق حاضر بیان میکنند که ایمنی اماکن ورزشی از استانداردهای مناسب پیروی نمی کند و در ساخت و طراحی اماکن ورزشی باید از نظرات متخصصان تربیت بدنی استفاده گردد تا سطح ایمنی اماکن ورزشی افزایش یابد. در تحقیق حاضر بیان می شود که اصولی بودن سازه های اماکن ورزشی و طراحی آن ها توسط متخصصان در اجرای برنامه های مدیریت خطر بسیار ضروری است. در این تحقیق به این موضوع اشاره شد که ایمنی اماکن ورزشی، محدود به محیط داخلی اماکن نمی شود. در همین راستا، هاشم(2011) نیز به این موضوع اشاره کرده است که اهمیت ایمنی و طراحی محیط بیرونی اماکن ورزشی به اندازه محیط درون، مهم است. به طور کلی، مدل بصری ارائه شده در این تحقیق نشان میدهند که عوامل یافت شده یک به یک با هم در ارتباط هستند و برای طراحی مدل مدیریت خطر باید مورد استفاده قرار گیرند. در اماکن ورزشی فراهـم آوردن ایمنی و اجرای مدیـریت خطر، امری است که عـمل به آن میتواند برای پیشبرد اصولی ورزش بسیار کارآمد باشد. نیروی انسانی، در اجرای مدل مدیریت خطر در اماکن ورزشی بسیار مهم است و در اولویت دوم قرار می گیرد. رفتار پرسنل، آگاهی از روند مدیریت خطر، ایجاد انگیزه در افراد، نهادینه سازی مدیریت خطر توسط مدیر در اماکن ورزشی و استخدام و نظارت بر کار افراد بسیار ضروری است. پارک و چائو (2020)، فالکو[19] (2016) و رجمان[20] (2014) نیز همراستا با تحقیق حاضر، معتقدند که روند متوالی شناسایی خطر، برآورد خطر، ارزیابی خطر و بهبود خطر، اساس هر مدل مدیریت خطر را تشکیل میدهند. از این رو، برقراری ارتباط مداوم با ذینفعان، نظارت و بررسی و اجرای برنامه مدیریت خطر بسیار مهم و اساسی قلمداد شده و راهبردهایی مانند اجتناب از خطر، مقابله با خطر، انتقال ریسک، جبران خطر و برنامه ریزی برای آن ارائه شده است. منابع مالی که اولویت سوم را در تحقیق کسب کرده است، در اجرایی سازی برنامه های مدیریت خطر و مقابله با اتفاقات ناگهانی نقش مهمی را ایفا میکند. برنامههای مدیریت خطر برای پیشبرد مدیریت خطر در اماکن ورزشی ضروری هستند و در این تحقیق در جایگاه چهارم قرار گرفتهاند. صالح نیا و میزانی (1393) و بلوکات و همکاران (1391) همراستا با تحقیق حاضر بیان کردند که مدیران موظف اند دانش کافی را درباره مدیریت خطر و روشها و برنامههای آن کسب نمایند و به منظور مدیریت، شناسایی و کاهش وقایع بالقوه و فراهم کردن محیطی ایمنتر برای شرکت کنندگان و سایر افراد حاضر، آنها را در اماکن ورزشی به کار گیرند. در تحقیق حاضر نیز آگاهی از روند مدیریت خطر، داشتن دانش کافی پیرامون مدیریت خطر و ثبت دقیق گزارشات میتواند به اجرای صحیح این برنامه در شناسایی، کنترل و بهبود خطرات کمک کند. بسیاری از مدیران اماکن ورزشی و کارکنان آنها اجرای برنامههای مدیریت خطر را امری وقت گیر میدانند و معتقدند هنگامی که با مشکل و خطری مواجه شدیم، فکری برای متوقف کردن آن می کنیم. در صورتی که اگر پیش از بروز مشکل، خطرات شناسایی و کنترل گردند، هم از بروز صدمات جلوگیری می شود و هم هزینههای ناشی از آن کاهش مییابند. جهانگیر و همکاران (1398) و کتبی و همکاران (1396) همراستا با یافتههای این تحقیق نتیجه گرفتند که شناسایی خطر و علل وقوع و پیامـدهای هر یک باعـث پیدایش راهـکارهایی میشود که بر کنترل، تاثیرگذاری و علل وقوع خطرات تمرکز دارد تا امکان مدیریت آنها به صورت ریشهایتر و عمیقتر فراهم شود. همچنین کتبی و همکاران در بررسی اماکن ورزشی دانشگاهی بیان کردند که اماکن و تأسیسات ورزشی دانشگاه های استان یزد نیازمند آن است که مسئولان با نگاهی تخصصی و مدیریت دانش ایمنی، نسبت به استاندارد کردن و ایمنی اماکن ورزشی بپردازند. هنگامی که فوائد استفاده از برنامه و هدف آن مشخص نباشد، افراد و کارکنان اجرای آن را بیهوده می پندارند. هنگامی که پذیرش و تعهد به اجرای مدیریت خطر در اماکن ورزشی پیش آید، کارکنان و مدیران با دید وسیعتری به پیاده سازی برنامه ها در اماکن ورزشی میپردازند. بسـیاری از اماکن ورزشـی از برنامه های مدیریـت خطر استفاده میکنند، ولی اغلب بهره بردن از برنامه، به صورت نمادین انجام می گیرد و جدی گرفته نمی شود. باید به این مهم توجه گردد که مدیریت خطر دارای ابعاد و برنامه های گسترده ای است که در این تحقیق به شناسایی آن ها پرداخته و بیان شد که با برنامههای ارزیابی هفتگی، ماهانه و سالانه می توان از بروز صدمات جلوگیری کرد و دادخواهی ها را تا حد زیادی کاهش داد.
با توجه به محبوبیت ورزش، توجه به مدیریت خطر و ایمنی اماکن ورزشی، امری ضروری است. هر ساله ورزشکاران بیشماری به دلیل عدم رعایت نکات ایمنی در اماکن ورزشی با آسیبهای جبران ناپذیری مواجه میشوند و حتی گاهی مجبور به متوقف کردن فعالیت ورزشی خود می شوند. از این رو، در این تحقیق با ارائه مدل مدیریت خطر میتوان در ایمن ساختن اماکن ورزشی قدمی بزرگ برداشت. در این تحقیق، به دلیل محدودیتهای کرونایی امکان بررسی موارد یافت شده به صورت مستقیم در اماکن ورزشی وجود نداشت. هریک از عوامل یافت شده در اجرای مدل مدیریت خطر مهم و کاربردی هستند و توجه به آن ها ضروری است. مدل مدیریت خطر و اجرای آن به اماکن ورزشی کمک می کند تا از بروز خطرات پیش بینی نشده تا حدی جلوگیری به عمل آورند و لزوم اجرای مدل در اماکن ورزشی باید به وضوح روشن گردد.
پیشنهاد می شود در گام اول به منظور اجرایی سازی مدل مدیریت خطر با توجه به اولویت بندی ارائه شده ساختار اماکن ورزشی مورد بازبینی و اصلاح قرار گیرد و سپس آموزش و آگاه سازی مدیران، مربیان و کارکنان صورت گیرد. عامل بودجه برای اجرای برنامه مدیریت خطر نیز باید در دست اقدام قرار گیرد. برنامههای مدیریت خطر میتوانند در شناسایی، کنترل، و بهبود شرایط بسیار کارا باشند. در این مرحله مدیران و ذینفعان باید مدل ارائه شده را در اماکن ورزشی به کار گیرند و مدیریت خطر را به عنوان اولویت اول قرار دهند. به محققان پیشنهاد میگردد ساختار اماکن ورزشی را در بخش های مختلف مورد بررسی قرار دهند، منابع مالی و راهکارهای بهبود ورود منابع مالی در مدیریت خطر اماکن ورزشی را بررسی کنند، برنامه های مدیریت خطر را در اماکن ورزشی مورد بررسی قرار دهند و منابع انــسانی و نقش آنها را در مدیریت خطر بررسی کنند.
منابع
- سعیدی مجد، نغمه؛ عبدالملکی، حسین و خدایاری، عباس. (1399). «تعیین روایی، پایایی و ساختار عاملی پرسشنامه امنیت اماکن ورزشی». فصلنامه علوم ورزشی. 13(38)، صص 131-149.
- احمدیان، علی.(1395). «ایمنی و سلامت در اماکن ورزشی و تفریحی». نخستین همایش ملی توسعه سلامت، ایمنی و محیط زیست در حوزه اماکن تفریحی، ورزشی، مذهبی و فرهنگی شهر با رویکرد حفاظت از شهروند و شهر تهران. https://civilica.com/doc/584790.
- بلوکات، مونا؛ سجادی، سید نصرالله؛ حمیدی، مهرزاد و میزانی، مهران.(1391). «بررسی وضعیت ایمنی در فضاهای سرپوشیده آموزش و پرورش شهر تهران از دیدگاه مدیران و مربیان». پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت ورزشی. شماره 3.
- ترکسلویه، سجاد؛ مهدی پور، عبدالرحمان و ازمشا، طاهره. (1393). «ارزیابی وضعیت ایمنی و بهداشت سالن های چند منظوره ورزشی و ارتباط آن با وقوع آسیب های ورزشی». پژوهش های کاربردی در مدیریت ورزشی. شماره 2.
- جهانگیر، مصطفی؛ خوراکیان، علیرضا؛ مرتضوی سیدسعید و الهی، سیداحسان. (1398). «الگوی مدیریت خطر طرح تحول نظام سلامت: یک مطالعه کیفی». پایش. 18(4)، صص335-344.
- رمضانی، علیرضا و نظریان مادوانی، عباس. (1391). «ارتباط میان ایمنی و کارآیی اماکن ورزشی از دیدگاه دانشجویان با میزان شیوع آسیب های ورزشی». مطالعات مدیریت ورزشی. شماره.21
- صالح نیا، بهرام و میزانی، مهران. (1393). «بررسی وضعیت مدیریت خطر در سالن های سر پوشیده منطقه هشت دانشگاه آزاد اسلامی». فصل نامه علمی پژوهشی. تحقیقات مدیریت ورزشی. سال 5.
- کتبی، فرشته؛ رضوی، محمد حسین؛ اکبرزاده، حسین و نقی زاده، حسن. (1396). «ارزیابی ایمنی و کارآیی اماکن و تأسیسات ورزشی دانشگاه های استان یزداز دیدگاه دانشجویان». پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت ورزشی. شماره 3.
- موسوی راد، طاهره؛ رحیمی، یوسف و خواجه پورسوق، پروانه. (1396). «ارزیابی وضعیت ایمنی اماکن ورزشی شهر یاسوج». فصلنامه تحقیقات جدید در علوم انسانی. شماره 7، صص 179-201.
- نعمتی، نرگس و نعمتی زاده، سینا. (1394). «توسعه سیستم پشتیبان تصمیم مدیریت خطر سازمان در شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور». فصلنامه آینده پژوهی مدیریت. شماره 103.
- Hashim, Ali, M, W, wan Ismail, W. (2011). “Spectators safety awareness in outdoor stadium facilities”. Procardia engineering. 10.1016/j.proeng.2011.11.143.
- Rejman, M, Wiesner, W. (2014). “Risk Management in Swimming Education”. University School of Physical Education. 8, 157-167.
- Ruth Jeanes, Ramón Spaaij, Dawn Penney & O’Connor, Justen. (2019). “Managing informal sport participation: tensions and opportunities”. International Journal of Sport Policy and Politics, 11:1, 79-95, DOI: 1080/19406940.2018.1479285
- Kumar, Argyro Elisavet Manoli, Ian R. Hodgkinson, Downward, Paul. (2018). “Sport participation: From policy, through facilities, to users’ health, well-being, and social capital”. Sport Management Review, Volume 21, Issue 5.
- Kimasi, V. Shojaei, M. R. Boroumand. (2019). “Comparing Safety Conditions at Gymnasia :A Case Study on Qazvin Province in Comparison with Iranian National Standard”. J. Hum. Ins. 3(2): 34-36, DOI: 10.22034/jhi.2019.80903.
- Michael B. Edwards, Katie, Rowe. (2019). “Managing sport for health: An introduction to the special issue”. Sport Management Review. Volume 22, Issue 1.Pages 1-4.
- Frigo, Mark L, Anderson, Richard, J. (2014). “Risk management frameworks: adapt, Don’t Adopt”. Strategic Finance, pp49-53.
- (2016). Risk management resource for recreation & sport organisations.
- Rampone, K. (2019). “Are you prepared?” Athletic Business magazine for professionals in the athletic, fitness and recreation industry.
- Brynildsen, Kristin Behrens; Parent, Milena, M. (2021). “Test Events As Risk Management Tools in the Context of the Olympic Movement's Agenda 2020”. Event Management, Volume 25, Number 2, pp. 115-133
- Badulescu, M. (2020). “Water Polo”. In: Krutsch W., Mayr H., Musahl V., Della Villa F., Tscholl P., Jones H. (eds) Injury and Health Risk Management in Sports. Springer, Berlin, Heidelberghttps://doi.org/10.1007/978-3-662-60752-7_99.
- Park, Chanmin. Cunfang, Chua. (2020). “Risk Assessment Management for Sport Activity in Singapore”. Research in Dance and Physical Education,Vol. 4, No. 1, 27-43.
- Vignac, Élie; Lebihain, Pascal; and Soulé, Bastien. (2019). “Learning from Incidents to Reduce the Risk of Drowning in Swimming Pools: Implementation of Experience-Based Feedback Regarding Near-Misses in Four Public Facilities in France”. International Journal of Aquatic Research and Education, Vol. 12: No. 1, Article 7.
- Roe, M., Malone, S., Blake, C. et al. (2017). “A six stage operational framework for individualizing injury risk management in sport”. Epidermal. 4, 26 https://doi.org/10.1186/s40621-017-0123-x
)