Document Type : Original Article
Authors
1 Ph.d student sport management, Hamedan Branch,Islamic Azad University, Hamedan,Iran
2 Associate Professor Department of Physical Education,Malayer Branch, Islamic Azad University,Malayer,Iran
3 Assistant Professor Department of Physical Education,Malayer Branch,Islamic Azad University,Malayer,Iran
Abstract
The study is to design a lifestyle pattern for young athletes in health crises. This study was a combined method of mixed exploratory research projects. The statistical population of the qualitative section included university professors, athletes and champion coaches (15 people) and the statistical population in the quantitative section included all male and female professional athletes in all individual and team sports in Hamadan province (225). The research questionnaires were distributed among them and finally 195 questionnaires were returned correctly. The sampling method was qualitative and purposive in quantitative part. The data collection tool in the present study was a semi-structured interview and a researcher-made questionnaire. In order to analyze the data, coding in the qualitative part and the method of structural equations in the quantitative part were used. In the qualitative part of the research, it was found that the categories were identified in the form of 17 categories and 79 concept codes and were placed in the heart of the six dimensions of the paradigm model. It was found that in order to change the lifestyle of athletes in four areas of sleep, nutrition, leisure and communication, which were affected by supportive, economic, family and individual factors; Guidelines such as training strategies, facilities and services, and finance can be adopted. Underlying conditions affecting strategies included socio-cultural factors and facilities and services. The intervening adversary was also the media, knowledge, and policies and laws. Lifestyle changes lead to improved athletic performance, vitality and mental health.
Keywords
تدوین مدل سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی
مریم بارانی[1]
مجید سلیمانی[2]
عادل افکار[3]
تاریخ دریافت مقاله: 30/2/1401
تاریخ پذیرش مقاله:2/9/1401
مقدمه
سبک زندگی، شامل روشی است که فرد برای تغذیه، ورزش، استراحت، بازی، انجام کارها به‌طورکلی و درواقع زندگی خود دارد. سبک زندگی همچنین، الگوهای روابط اجتماعی، اوقات فراغت، خودانگاره، ارزشها و نگرشهای فرد را منعکس میکند. یک سبک زندگی خاص، انتخابهای هشیار و ناهشیار فرد را برای یک نوع رفتار خاص نشان میدهد. سبک زندگی میتواند سازوکارهای زیستشناختی پایهای را که منجر به بیماری میشوند، تحت تأثیر قرار دهد (ریپال[4]، 2012: 51). درواقع تأثیری که سبک زندگی بر سلامت (به‌صورت کلی) میگذارد، در پژوهشیهایی موردبررسی قرارگرفته و به تأیید رسیده است (برینکم[5] و همکاران، 2018، اسپکتر[6]، 2018، سیب[7] و همکاران، 2018، بیوملر[8] و همکاران، 2018، گری[9]، 2017، احمد[10] و همکاران، 2017)؛ اما توجه به رابطه سبک زندگی و جامعه مهم است. شرایط اجتماعی متفاوت منجر به انواع مختلف سبک زندگی میشود (هندریکس و هچ[11]، 2006: 55) وزندگی در کشوری خاص، به افراد آن، هویتی خاص میبخشد که میتوانند بر اساس آن، سبک زندگی خاص خود را برگزینند (موسوی گیلانی، 2013: 122). یکی از مواردی که میتواند بر انتخاب نوع سبک زندگی در افراد متفاوت باشد، ورزش میباشد. افرادی که ورزش میکنند، از سبک زندگی خاص خود پیروی مینمایند. در پژوهشهای اندکی به بررسی سبک زندگی ورزشکاران پرداخته‌شده است. محمدی ترکمانی و همکاران (2018) در پژوهشی دریافتند که ابزار سبک زندگی ورزشکاران نخبه ایرانی دارای 10 بعد مسئولیت‌پذیری، سواد مالی، فراغت و تفریح، تفکر حرفهای، چشم‌انداز زندگی، شایستگی‌های عاطفی، مصرف مادی، مصرف فرهنگی، رفتارهای مذهبی و امورات فردی است. همچنین در پژوهشهایی به بررسی وضعیت سبک زندگی ورزشکاران و عوامل آن ازجمله وزن، وضعیت تغذیه، خواب، نوع سبک زندگی بعد از فراغت از ورزش (در دوران بازنشستگی) پرداخته شده است (نال[12] و همکاران، 2020، شریور[13] و همکاران، 2019، ندلک[14] و همکاران، 2018، یائو[15] و همکاران، 2018 و پیسارک[16] و همکاران، 2011)؛ اما هیچ‌یک به بررسی سبک زندگی ورزشکاران در شرایط غیرعادی (بحرانی) ازجمله بحرانهای اقتصادی، سیاسی، سلامتی و .... نپرداخته است. یکی از این بحرانها که در حال حاضر کل کشورهای دنیا را تحت تأثیر قرار داده و انجام فعالیتهای ورزشی را به حداقل مقدار خود در طول صدههای گذشته تبدیل کرده است، بحران بیماری کرونا میباشد.
شیوع ذات‌الریه پنومونی کرونا ویروس[17] جدید در دسامبر سال 2019 در ووهان= استان هوبی چین- رخ داد و نگرانی جهانی در پی آن بود؛ مانند همه شیوع بیماریها، اولین پاسخ روانشناختی احتمالی جمعیت عمومی ترس و وحشت از آلوده شدن بود. آنها همچنین میترسند که این بیماری همهگیر ادامه یابد (دان[18]، 2020: 25). در حال حاضر، اطلاعات زیادی در مورد این بیماری همهگیر در اینترنت وجود دارد و مشخص نیست که آیا این اطلاعات درست است یا غلط. به دلیل شیوع پنومونی کرونا ویروس، انواع مهمانیها لغو شد و فقط می بایست در خانه ماند. بنابراین زندگی کسلکننده بود و برخی از افراد دچار اضطراب، افسردگی، ناامیدی، عصبانیت و سایر واکنشهای احساسی شده بودند (شیانگ[19] و همکاران، 2020: 38).
ظهور بیماری کرونا باعث تغییر شرایط زندگی افراد ازجمله محدودیت رفتوآمد، ترس از انتقال بیماری، هراس از ابتلا، نگرانی از دست دادن عزیزان، تعطیلی مدارس و مشاغل و تأثیرات روانی ویرانگر مانند ترس و اضطراب فردی و اجتماعی شده بود (سود[20]، 2020: 25). همچنین، احساسات منفی ناشی از قرنطینه و حفظ فاصله اجتماعی،انواع مختلف پیامدهای نامطلوب مانند اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه را به همراه داشت (بروکس[21] و همکاران، 2020: 913). با افزایش میزان شیوع کووید 19 و گسترش محدودیتهای ناشی از آن، سطح اضطراب نیز افزایش‌یافته یود- اضطراب، به‌نوبه خود، از طریق تغییرات زیستی و هورمونی سلولهای ایمنی بدن را متأثر میسازد (ژانگ[22] و همکاران، 2020: 5) و ممکن است واکنشهای ایمنی را از طریق اتخاذ رفتارهای مقابلهای مانند تشدید سیگار کشیدن و مصرف الکل تغییر دهد. افراد در هنگام مواجهه با عوامل استرسزا مجبور میشوند منابع مقابلهای خود را به‌کارگیرند و بر همین اساس، پاسخی مقابلهای را انتخاب کنند (هولز[23] و همکاران، 2016: 15). در پژوهشهای اندکی که در مورد بیماری کرونا و ورزش صورت گرفته مشخص گردیده است که ساختار تربیتی و آموزشی در صنعت ورزش نیز از حالت سنتی به حالت مدرن و آنلاین تغییر وضعیت داده است و با توجه به اهمیت فعالیت فیزیکی در شرایط فیزیولوژیکی و روانی افراد، فعال ماندن در دوران قرنطینه از اهمیت بالایی برخوردار است و عدم تحرک، خطر ابتلا به بیماریهای مزمن در دوران پسا کرونا را افزایش میدهد (صفانیا و همکاران، 2019: 39). همچنین مشخص گردید که تردیدی وجود ندارد که زندگی روزمره و ورزشی افراد، به‌ویژه ورزشکاران و فعالان حوزه ورزش، دچار تغییر و توقفی ناگزیر شده است. برای کسانی که مربی هستند، نحوه ارتباط با مشارکتکنندگان دچار تغییرات ساختاری شده است. به‌عنوان‌مثال، مربیان به‌صورت رودررو با افراد در ارتباط نیستند، مشارکتکنندگان نمیتوانند سؤالات خود را به‌راحتی از مربیان بپرسند، نحوه نظارت بر عملکرد ورزشی افراد، آسیبدیدگی و سایر بازخورد در مورد تمرین به دلیل فاصله بین ورزشکار و مربی و ساختار تربیتی و آموزشی با محدودیت مواجه شده بود (ایوانز[24] و همکاران، 2020: 86). ناریچی[25] و همکاران (2020) در تحقیق خود بیان کردند که قرنطینه ناشی از شیوع ویروس کرونا و عدم فعالیت فیزیکی در این دوران، سلامت جسمانی افراد را در معرض خطر قرار داده و ابتلا به بیماریهای عصبی و عضلانی و قلبی و عروقی و چاقی را افزایش داده است. در مقابل، فعال ماندن در این شرایط به افراد کمک میکند تا سیستم ایمنی بدن خود را افزایش دهند. همچنین جکوبسون[26] و همکاران (2020) در تحقیق خود با عنوان «فعالیتبدنی در دوران کورونا ویروس: جلوگیری از کاهش عملکردهای متابولیک و ایمنی» بیان کردند که انجام فعالیتهای فیزیکی در این شرایط بسیار ضروری است و به‌منظور جلوگیری از ابتلا به بیماریهای مزمن لازم است که افراد فعال باشند.
بنابراین با توجه به دعوت دولتها از مردم برای ماندن در خانه و رعایت شرایط قرنطینه خانگی، شرایط ورزش کردن نسبت به قبل سختتر و محدودتر شد این امر برای ورزشکاران حرفهای بسیار متفاوتتر یود. دوری از محل تمرینات، فاصله گرفتن از شرایط مسابقه، دوری از مربیان و بسیاری عوامل دیگر، منجر به تحلیل بدنی ورزشکاران میشود و آمادگی بدنی و روانی آنها از شرایط ایدهآل فاصله میگیرد- هرچند این امر برای ورزشکاران غیرحرفهای نیز صادق است و آنها نیز در این شرایط، از وضعیت ایدهآل خود فاصله میگیرند. بنابراین با تدوین مدل سبک زندگی ورزشکاران (حرفهای و غیرحرفهای) در این دوران میتوان به تدوین برنامههایی برای هدایت ورزشکاران تا رسیدن به شرایط ایدهآل قدمهایی برداشت. همچنین ورزشکاران با ترویج سبک زندگی مناسب خود به‌وسیله به اشتراک گذاشتن اطلاعات از طریق فضای مجازی و رسانههای مختلف میتوانند عامل انگیزشی مناسبی برای علاقه‌مندان به ورزش باشند. از سوی دیگر، در زمینه بحرانهای مختلف و نقشی که ورزشکاران میتوانند دراین‌بین داشته باشند، پژوهشی به‌صورت مدون انجام‌نشده است. بنابراین انجام چنین پژوهشی که به تدوین مدل سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی بپردازد، از اهمیت بسیاری برخوردار میباشد، چراکه نقش ورزشکاران در الگوسازی نوجوانان و جوانان کاملاً مشخص است. از سوی دیگر، با توجه به نبود چنین پژوهشی، نتایج پژوهش حاضر میتواند زمینهساز مطالعه پیرامون سبک زندگی ورزشکاران در بحرانهای مختلف باشد که اهمیت انجام پژوهش حاضر را مجدداً مشخص مینماید. بنابراین در جمعبندی اهمیت میتوان به اهمیت این پژوهش در دو بعد عملی و نظری پرداخت. در بعد نظری، به منابع مطالعاتی و مبانی نظری در مورد نقش ورزشکاران و سبک زندگی آنها در بحرانهای سلامتی افزوده میشود، چراکه پژوهشی در این زمینه انجام نشده است. در بعد عملی، راهبردهای مناسبی- با توجه به اهداف پژوهش- به ورزشکاران جوان و عموم جامعه درباره تأثیرات ورزش بر سبک زندگی و بهبود سبک زندگیشان در این شرایط بحرانی ارائه میدهد. ازاین‌رو هدف از انجام پژوهش حاضر، مدلسازی عوامل سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی میباشد و درصدد پاسخگویی به این سؤالات میباشد:
عوامل سبک زندگی ورزشکاران در بحرانهای سلامتی کدم‌اند؟
شرایط علی، زمینهای و مداخلهگر مؤثر بر سبک زندگی ورزشکاران جوان در این بحرانها کدم‌اند؟
چه راهبردهایی برای رسیدن به وضعیت مطلوب پیشنهاد میشود و این راهبردها چه پیامدهایی میتوانند داشته باشند؟
روششناسی پژوهش
پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی، روش تحقیق، توصیفی و شیوه گردآوری پیمایشی بود و بر اساس رویکرد پژوهش، آمیخته بود. در مرحله اول، برای ساخت الگو از روش کیفی و برای آزمون الگو از روش کمی توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی مبتنی بر الگوی معادلات ساختاری استفاده گردید. روش پژوهش آمیخته از نوع اکتشافی متوالی- ابتدا کیفی و سپس کمی- بود. ابزار مورداستفاده در این پژوهش بعد از انجام مصاحبه و رسیدن به اشباع نظری تدوین شد که شامل 79 گویه در قالب 17 مولفه به‌صورت پنج گزینهای لیکرت (کاملاً موافقم، 5 امتیاز تا کاملاً مخالفم، 1 امتیاز) بود. مشارکتکنندگان برای انجام مصاحبه میدانی در بخش اول (کیفی) را اساتید مدیریت ورزشی (8 نفر)، جامعهشناسی (1 نفر)، روانشناسی (1 نفر) و همچنین ورزشکاران برجستهای که سابقه عضویت در تیمهای ملی و همچنین دارای قرارداد حرفهای با باشگاه ورزشی بودند (5 نفر) تشکیل میدادند- 15 مصاحبه با 15 نفر تا حد اشباع نظری ادامه یافت. روش نمونهگیری به‌صورت هدفمند بعد از تهیه فهرست ابتدایی شامل 40 نفر و انجام مکاتبات که در نهایت منجر به همکاری 15 نفر گردید، بود و در بخش دوم (کمی) بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، اقدام به ساخت پرسشنامه شد که این پرسشنامه 79 گویهای در فالب پنج ارزشی لیکرتی (کاملا موافقم تا کاملا مخالفم) در بین نمونه بخش کمی توزیع گردید. جامعه آماری این بخش شامل کلیه ورزشکاران حرفهای زن و مرد در تمامی رشتههای ورزشی انفرادی و تیمی استان همدان بود که 225 نفر شناسایی شدند و در نهایت 195 پرسشنامه به‌صورت صحیح عودت داده شد. روش نمونهگیری به‌صورت تمام شمار بود.
شاخص آزمون KMO که کفایت نمونهگیری را میسنجد، برای این آزمون به مقدار 78/0 به دست آمد که نشان از کفایت مناسب نمونهها دارد.
در بخش کیفی تحقیق جهت بررسی روایی از قابلیت باورپذیری (اعتبار)، انتقالپذیری و تأییدپذیری استفاده گردید: (جدول 1.
جدول 1: روایی و پایایی بخش کیفی
|
|
|
روش |
نتیجه |
|
روایی |
قابلیت باورپذیری (اعتبار) |
تأیید فرایند پژوهش توسط هشت متخصص |
تأیید |
|
استفاده از دو کدگذار جهت کدگذاری چند نمونه مصاحبه |
تأیید |
||
|
انتقالپذیری |
نظرات سه متخصص که در پژوهش مشارکت نداشتند |
تأیید |
|
|
تاییدپذیری |
ثبت و ضبط تمامی مصاحبه‌ها |
تأیید |
|
|
پایایی |
مطالعه حسابرسی فرآیند |
در اختیار قرار دادن اطلاعات به اساتید راهنما و مشاور |
تأیید |
|
توافق درون موضوعی دو کدگذار |
تحلیل سه مصاحبه توسط محقق و همکار و مشخص نمودن کدهای مشابه و غیرمشابه |
تعداد کل کدها: 120 تعداد کل توافقات: 53 تعداد کل عدم توافقات: 14 پایایی بین دو کدگذار: 3/88% بیشتر از 60% و تأیید پایایی |
برازش مدل در سه بخش بررسی میشود:
1) برازش مدلهای اندازهگیری، 2) برازش مدل ساختاری و 3) برازش مدل کلی.
مقدار ملاک برای مناسببودن ضرایب بارهای عاملی، 5/0 میباشد. برای تمامی سؤالها، ضرایب بارهای عاملی سؤالات از 5/0 بیشتر است که نشان از مناسب بودن این معیار دارد. در اینجا هیچ‌یک از سؤالها حذف نگردید. مقدار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی متغیرها در همه متغیرها، بالاتر از 7/0 بود که حاکی از پایایی مناسب مدل است. در این تحقیق پایایی متغیرها در حد مطلوب قرار دارد. ازآنجاکه پایایی تأیید شد، به بررسی فرضیهها توسط معادلات ساختاری پرداختیم که نتیجه قابل‌تعمیم به‌کل جامعه موردنظر میباشد. معیار دوم از بررسی مدلهای اندازهگیری، روایی همگراست که به بررسی همبستگی هر متغیر با سؤالات (شاخصها) خود میپردازد. با توجه به روش فورنل و لارکر که مقدار مناسب برای AVE را 5/0 به بالا معرفی کردهاند، مقدار AVE برای تمامی متغیرها، بیشتر یا مساوی 5/0 بهدست آمد. روایی واگرا، سومین معیار بررسی برازش مدلهای اندازهگیری است. روایی واگرا وقتی در سطح قابل‌قبول قرار دارد که میزان AVE برای هر متغیر بیشتر از واریانس اشتراکی بین آن متغیر و متغیرهای دیگر در مدل باشد (بنیتز و همکاران، 2020).
در این پژوهش از دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. در بخش آمار توصیفی از جداول و نمودارهای توصیفی برای بیان ویژگیهای جمعیتشناختی و توصیفی پژوهش بهرهگیری شد. از شاخصهای کشیدگی و چولگی به‌منظور بررسی توزیع دادهها (طبیعی و یا غیرطبیعی بودن) استفاده و برای بررسی و پاسخ به سؤالات پژوهش و رسم و تدوین مدل اندازهگیری و مدل ساختاری از نرمافزارهای SPSS نسخه 24، Smart PLS نسخه 0/2 و نرمافزار QDA[27]Max نسخه بهرهگیری شد.
یافتههای پژوهش
نتایج بخش توصیفی مربوط به ویژگیهای جمعیت شناختی پژوهش در بخش کیفی نشان داد که 3/33 درصد مشارکتکنندگان کمتر از 35 سال، 7/26 درصد 35 تا 50 سال و 40 درصد بالای 50 سال سن داشتند. همچنین مشخص گردید که بیشنر نمونههای پژوهش دارای تحصیلات کارشناسیارشد و دکتری بودند (7/66 درصد). 3/13 درصد زن و 7/86 درصد مرد بودند.
در این مرحله، چند کد مفهومی تبدیل به یک مقوله میشود. در جداول زیر نتایج کدگذاری باز بر اساس کدهای مفهومی و مقولات آورده شده است.
جدول 2: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری پدیده اصلی
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
1 |
خواب |
خواب کافی |
P1, P8, P10 |
|
2 |
استراحت کافی |
P2, P5, P9 |
|
|
3 |
بیدارنبودن در شب |
P2, P6, P9 |
|
|
4 |
سحرخیزی |
P5, P9, P11 |
|
|
5 |
تغذیه |
استفاده از مشاوران تغذیه |
P1, P2, P11 |
|
6 |
سبک تغذیه بر اساس نوع ورزش (قدرتی، استقامتی، سرعتی) |
P3, P5, P6, P10 |
|
|
7 |
پرهیز از پرخوری |
P8, P9, P12 |
|
|
8 |
پرهیز از درهمخوری |
P1, P3, P14 |
|
|
9 |
استفاده از مکملها |
P6, P10, P13 |
|
|
10 |
اوقات فراغت |
سبک فراغتی مجازی[28] |
P3, P5, P12 |
|
11 |
سبک فراغت بسته[29] |
P6, P7, P13 |
|
|
12 |
سبک فراغت متمایز[30] |
P2, P3, P15 |
|
|
13 |
سبک فراغت خانوادهمحور[31] |
P2, P8, P11 |
|
|
14 |
اوقات فراغت فعال (انجام فعالیت ورزشی سبک‌تر مثل شنا در اوقات فراغت) |
P5, P10, P12, P13 |
|
|
15 |
ارتباطات |
نحوه ارتباط ورزشکار با مربی |
P1, P6, P10 |
|
16 |
نحوه ارتباط ورزشکار با خانواده |
P5, P9, P15 |
|
|
17 |
نحوه ارتباط ورزشکار با هواداران |
P7, P9, P13 |
|
|
18 |
نحوه ارتباط ورزشکار با دوستان |
P5, P7, P10 |
جدول 3: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری شرایط علی
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
19 |
حمایتی |
حمایت خانواده |
P2, P8, P9 |
|
20 |
حمایت نهادی |
P1, P9, P12 |
|
|
21 |
حمایت اجتماعی |
P4, P5, P9, P12 |
|
|
22 |
اقتصادی |
فسخ قراردادهای ورزشی |
P3, P5, P7, P10 |
|
23 |
عدم وصول مبالغ مربوط به قراردادهای ورزشی |
P6, P9, P11 |
|
|
24 |
تعطیلی باشگاههای ورزشی |
P3, P7, P13 |
|
|
25 |
وضعیت اقتصادی کشور |
P1, P5, P7, P8 |
|
|
26 |
عوامل فردی |
ویژگی فردی برون‌گرایی یا درون‌گرایی |
P1, P7, P12 |
|
27 |
سطح آمادگی بدنی |
P4 P5, P9 |
|
|
28 |
سطح آمادگی روانی |
P5, P7, P8 |
|
|
29 |
وضعیت تأهل |
P2, P3, P11 |
|
|
30 |
سن |
P9, P10, P15 |
|
|
31 |
جنسیت |
P1, P6, P10 |
|
|
32 |
سطح تحصیلات |
P3, P8, P9 |
|
|
33 |
سطح درآمد و سرمایه |
P5, P6, P9 |
|
|
34 |
کیفیت محل سکونت |
P4, P9, P11 |
|
|
35 |
خانوادگی |
زندگی در کنار خانواده یا به‌صورت مجردی |
P2, P10, P13 |
|
36 |
میزان پیروی از عقاید و رویههای خانواده |
P4, P11, P15 |
|
|
37 |
میزان درگیری خانواده به بیماری |
P2, P3, P14 |
جدول 4: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری شرایط مداخله گر
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
1 |
رسانهها |
تبلیغات در رسانهها در مورد بیماری کرونا (مجازی و غیرمجازی) |
P3, P10, P13 |
|
2 |
سطح پوشش اخبار در رسانهها |
P6, P7, P8 |
|
|
3 |
حضور ورزشکاران در رسانهها |
P5, P8, P12 |
|
|
4 |
سطح پیروی هواداران در رسانهها از ورزشکاران |
P3, P7, P8 |
|
|
5 |
دانش |
دانش ورزشکاران نسبت به چیستی بحران |
P1, P3, P6 |
|
6 |
دانش ورزشکاران نسبت به عواقب و پیامدهای بحران سلامتی |
P1, P2, P7 |
|
|
7 |
دانش ورزشکاران نسبت به پیشگیری از ابتلا به بیماری |
P6, P13, P14 |
|
|
8 |
امکانات و خدمات |
میزان دسترسی ورزشکار به امکانات تفریحی |
P7, P10, P11 |
|
9 |
میزان دسترسی ورزشکار به امکانات ورزشی |
P2, P9 |
|
|
10 |
میزان دسترسی ورزشکار به مربیان ورزشی |
P2, P3, P9 |
جدول 5: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری شرایط زمینهای
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
11 |
قوانین و سیاستها |
سیاستهای دولت در مورد قوانین قرنطینه |
P1, P7, P8 |
|
12 |
سیاستهای دولت در مورد واکسیناسیون |
P5, P7, P10 |
|
|
13 |
سیاستهای دولت در مورد برگزاری مسابقات ورزشی |
P1, P3, P8 |
|
|
14 |
سیاستهای دولت در مورد اعزام ورزشکاران به خارج |
P6, P8, P11 |
|
|
15 |
فرهنگی- اجتماعی |
فرهنگ بهداشت جامعه |
P3, P12 |
|
16 |
فرهنگ ارتباطات اجتماعی |
P5, P6, P15 |
|
|
17 |
نگاه جامعه به رفتارهای ورزشکاران نخبه |
P2, P6, P10 |
|
|
18 |
فرهنگ ورزش قهرمانی در کشور |
P2, P5, P7 |
جدول 6: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری راهبردها
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
19 |
راهکارها (امکانات و خدمات) |
در اختیار قرار دادن اماکن ورزشی به‌صورت انفرادی به ورزشکار و مربی |
P2, P3, P8 |
|
20 |
در اولویت قرار دادن ارائه خدمات به ورزشکاران حرفهای |
P6, P7, P13 |
|
|
21 |
دادن امکانات لازم به ورزشکاران برای بردن به منزل |
P1, P3, P8, P10 |
|
|
22 |
ارائه بیمه ورزشی به ورزشکاران در این دوران |
P1, P6, P10, P11 |
|
|
23 |
راهکارها (مالی) |
تأمین نیازهای مالی ورزشکاران و رفع دغدغه آنها |
P2, P, P11 |
|
24 |
تأمین منابع مالی موردنیاز برای خرید اقلام ورزشی |
P6, P12, P15 |
|
|
25 |
عدم فسخ قراردادهای ورزشکاران |
P5, P11, P12 |
|
|
26 |
راهکارها (آموزش) |
تغییر رویه آموزشها به‌منظور آمادگی برای شرایط مشابه |
P1, P8, P13 |
|
27 |
استفاده از آموزش مجازی در ورزش |
P3, P5, P9 |
|
|
28 |
آموزش به ورزشکاران به‌منظور پیشگیری و درمان |
P1, P7, P9 |
|
|
29 |
تغییر سبک زندگی ورزشکاران به سمت مطالعه |
P5, P9, P13 |
|
|
30 |
ارائه تمرینات و آموزش به‌صورت آنلاین |
P1, P2, P14 |
|
|
31 |
ارائه و آموزش سبک زندگی ورزشکاران نخبه در سطح دنیا |
P3, P6, P8, P10 |
|
|
32 |
آموزش به ورزشکاران به‌منظور ارتقای تابآوری و سرسختی ذهنی |
P11, P12 |
جدول 7: کدگذاری ثانویه و شکلدهی مقولات کد محوری پیامدها
|
ردیف |
مقوله |
مفاهیم |
کد مصاحبه‌شونده |
|
33 |
پیامدها |
حفظ سلامتی |
P1, P9, P10 |
|
34 |
زنده ماندن |
P2, P6, P13 |
|
|
35 |
یادگیری استفاده از فضای مجازی |
P3, P8, P15 |
|
|
36 |
تطبیق سبک زندگی با شرایط به وجود آمده |
P1, P7, P11 |
|
|
37 |
حفظ روحیه و نشاط ورزشکاران |
P2, P3, P10 |
|
|
38 |
حس رضایت شخصی |
P2, P11 |
|
|
39 |
کسب موفقیت‌های ورزشی |
P5, P12, P13 |
|
|
40 |
حفظ آمادگی جسمی |
P1, P3, P5 |
|
|
41 |
خودباوری |
P4, P6, P10 |
|
|
42 |
الگو بودن برای دیگران |
P2, P7, P12 |
در نهایت 79 کد مفهومی و 17 مقوله اصلی استخراج شد.
گام دوم: کدگذاری محوری
کدهای محوری پژوهش حاضر درواقع همان مقولات مستخرجشده در مرحله کدگذاری باز میباشند (کرسول، 1396). بنابراین مدل نهایی سبک زندگی ورزشکاران در بحرانهای سلامتی در شکل 1 نشان داده شده است:
شکل 1: مدل نهایی سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی بر اساس نظر متخصصان
مدل پژوهش (شکل 1) بر گرفته از بخش کیفی و تحلیل مصاحبههای انجامشده با خبرگان میباشد. در ادامه، مدل پژوهش با نظر ورزشکاران مورد آزمون قرار گرفت. از طریق نرمافزار SPSS به تحلیل ویژگیهای جمعیت شناختی نمونههای پژوهش و سپس نتایج حاصل از جمعآوری پرسشنامهها با استفاده از نرمافزار Smart PLS و پاسحگویی به سؤالهای ایجادشده در پژوهش پرداخته شد. با توجه به نتایج جمعیتشناختی در بخش کمی، مشخص گردید که بیشترین گروه سنی به گروه سنی بین 21 تا 30 سال و بیشترین فراوانی به سطح تحصیلات دیپلم (81 نفر) و کمترین فراوانی به دکترا (0 نفر) تعلق دارد. برای بررسی برازش مدلهای اندازهگیری، سه معیار پایایی، روایی همگرا و روایی واگرا استفاده شد= پایایی خود از طریق بررسی ضرایب بارهای عاملی، ضرایب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی صورت میپذیرد.
جدول 8: شاخصهای توصیفی و برازش مدل اندازهگیری
|
AVE |
پایایی ترکیبی |
آلفای کرونباخ |
میانگین ±انحراف معیار |
|
|
61/0 |
77/0 |
70/0 |
05/1 ± 54/3 |
شرایط علی |
|
65/0 |
79/0 |
75/0 |
96/0 ± 40/3 |
شرایط مداخلهگر |
|
55/0 |
76/0 |
78/0 |
10/1 ± 31/3 |
شرایط زمینهای |
|
60/0 |
79/0 |
74/0 |
16/1 ± 29/3 |
پدیده اصلی |
|
58/0 |
72/0 |
79/0 |
32/1 ± 68/3 |
راهبردها |
|
61/0 |
73/0 |
81/0 |
08/1 ± 83/3 |
پیامدها |
بعد از بررسی برازش مدل اندازهگیری (آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و AVE)، نوبت به برازش مدل ساختاری پژوهش رسید. همانگونه که پیش از این اشاره شد، بخش مدل ساختاری برخلاف مدلهای اندازهگیری، به سؤالات (متغیرهای آشکار) کاری ندارد و تنها متغیرهای پنهان همراه با روابط میان آنها را بررسی میکند. متغیرهای درون زای مدل، پدیده اصلی، راهبرد و پیامدها میباشند و متغیرهای برون زای مدل، پدیده اصلی، شرایط زمینهای، شرایط مداخله گر و راهبردها هستند.
شکل 2: مدل اندازهگیری (بررسی ضرایب مسیر مدل پژوهش)
برای بررسی برازش مدل ساختاری پژوهش از چندین معیار استفاده میشود که اولین و اساسی‌ترین معیار، ضرایب معنی‌داری t یا همان مقادیر t-values میباشد. درصورتی‌که مقدار این اعداد از 96/1 بیشتر شود، نشانگر از صحت رابطه بین متغیرها و درنتیجه تأیید فرضیههای پژوهش در سطح اطمینان 95/0 است. البته باید توجه داشت که اعداد فقط صحت رابطه را نشان میدهند و شدت رابطه بین متغیرها را نمیتوان با آنها سنجید.
شکل 3. ضرایب معنی‌داری t (مقادیر t-values)
مقدارR2 برای متغیرهای برونزا یا مستقل برابر صفر است. در این قسمت، مقدار R2 برای سه متغیر (پیامدها، راهبردها و پدیده اصلی) بیشتر از 33/0 و برابر با مقدار متوسط به دست آمد. مقدار Q2 برای سه متغیر درون‌زای مدل بیشتر از 15/0 شد که نشان میدهد متغیر برونزا (مستقل) در پیشبینی متغیر وابسته، متوسط است، ولی برازش مناسب مدل ساختاری پژوهش تا حدودی مورد تأیید میباشد.
جدول 9: شاخصهای برازش مدل ساختاری و کلی
|
GOF |
Communality |
Redundancy |
Q2 |
R2 |
||
|
39/0 |
70/0 |
19/0 |
31/0 |
218/0 |
پدیده اصلی |
|
|
61/0 |
64/0 |
30/0 |
39/0 |
584/0 |
راهبردها |
|
|
44/0 |
57/0 |
36/0 |
40/0 |
347/0 |
پیامدها |
|
برازش مدل کلی
مدل کلی شامل هر دو بخش مدل اندازهگیری و ساختاری میشود و با تأیید برازش آن، بررسی برازش در یک مدل کامل میگردد. با توجه به سه مقدار 01/0، 25/0 و 36/0 که به‌عنوان مقادیر ضعیف، متوسط و قوی برای GOF معرفی‌شدهاند، ، مقدار بیشتر از 36/0 در مدل پژوهش نشان از برازش کلی قوی مدل دارد.
بنابراین در بخش کیفی پژوهش مقولهها در قالب 79 کد مفهومی مشخص شدند و در دل ابعاد ۶ گانه مدل پارادایمی جای گرفتند. در بخش کمی نیز مشخص گردید که هر 6 مؤلفه اصلی پژوهش(شرایط علی، پدیده اصلی، شرایط مداخلهگر، شرایط زمینهای، راهبردها و پیامدها) از برازش مناسبی برخوردار اند بنابراین مدل پژوهش برازش کافی دارد.
بحث و نتیجهگیری
تحقیق حاضر با هدف طراحی الگوی سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی، طراحی و اجرا گردید. نتایج نشان داد که عوامل علی شامل عوامل حمایتی، اقتصادی، خانوادگی و فردی بر سبک زندگی ورزشکاران جوان در بحرانهای سلامتی تأثیرگذار میباشند. سبک زندگی متأثر از عوامل بسیاری است که در ورزشکاران همانند سایر اقشار جامعه، باید به بررسی آنها پرداخت. زمانی که ورزشکاران احساس امنیت و آرامش داشته باشند، عملکرد ورزشی بهتری خواهند داشت. تأمین امنیت ورزشکاران ملزم به همکاری بخشهای مختلف جامعه و نهادهای مربوطه است. خانواده نیز از مهمترین ارکان حمایتی برای ورزشکاران محسوب میشوند. بنابراین حمایتهای اجتماعی، خانوادگی و نهادی در تعیین سبک زندگی ورزشکاران تأثیرگذار است. اینکه ورزشکار وضعیت خواب، تغذیه، اوقات فراغت و ارتباطات را مشخص نماید- این موارد از ارکان سبک زندگی افراد به‌خصوص ورزشکاران میباشد- میتواند منوط بر عوامل اقتصادی نیز باشد. احساس آرامشی که ورزشکار برای عملکرد بهتر ورزشی به آن نیاز دارد، بسیار مرتبط با رفع نیازهای اولیه در زندگی است. تأمین مایحتاج اولیه برای ورزشکاران حرفهای، عدم فسخ قراردادهای آنها و بسیاری عوامل مرتبط دیگر میتواند بر نوع سبک زندگی و بهبود عملکرد ورزشی ورزشکاران تأثیرگذار باشد. همچنین عوامل خانوادگی و میزان پیروی ورزشکاران از عقاید و باورهای خانواده خود دارای اهمیت است. میزان درگیری خانواده ورزشکار با بیماری کرونا و سایر بیماریهای واگیردار، از عوامل مؤثر دیگر میباشد. همچنین عوامل فردی نظیر وضعیت تحصیلی ورزشکار، وضعیت درآمد، سطح رفاه فردی و خانوادگی، وضعیت تأهل و بسیاری عوامل دیگر تأثیرگذار است. همانگونه که چند تن از مصاحبهشوندگان بر آن تأکید داشتند:
«ورزشکاری که خود در ویلای 5000 متری زندگی میکند و دیگران را به رعایت قرنطینه و در خانه ماندن تشویق میکند، خیلی اثربخش نمیباشد».
بنابراین وقتی وضعیت سرمایه و درآمد ورزشکار در سطح مناسبی باشد، رعایت قرنطینه و تداوم سبک زندگی قبل از بحران چندان سخت نیست، اما ورزشکاری که از امکانات اولیه محروم باشد مثل زندگی در آپارتمان 60 متری، نمیتواند سبک زندگی قبلی خود را ادامه دهد و ناچارا باید تغییری درروند آن ایجاد نماید.
البته مسئلهای که در تعیین سبک زندگی و بایدها و نبایدهای آن در دوران همهگیری ویروسها مؤثر است، درک این مورد است که ورزشکار در تعیین نوع سبک زندگی خود، نقش چندانی نمیتواند داشته باشد. درواقع سبک زندگی زمانی معنا پیدا میکند که ورزشکار اختیاری در انتخاب آن داشته باشد. با وجود این، مواردی وجود دارد که ورزشکار میتواند در وجود و یا عدموجود آن نقش داشته باشد و بسیاری از اثرات منفی بحرانهای سلامتی را تعدیل نماید، مثل سبک زندگی با تفسیر خواب، اوقات فراغت، تغذیه و ارتباطات. رعایت هر یک از این موارد و انتخاب بهترین گزینه از بین انواع آن، میتواند بهترین نوع سبک زندگی را برای ورزشکاران به ارمغان بیاورد؛ سبکی که منجر به نمایش بهترین عملکرد ورزشی در آنها میگردد. رعایت هر یک از این موارد، در تمامی شرایط و دوران زندگی برای ورزشکاران ضروری است، اما وجود پدیدهای به نام «کرونا» در بین ورزشکاران تغییرات زیادی را بهوجود آورد. هرچند در بین مصاحبهشوندگان این نظر وجود داشت که سبک زندگی ورزشکاران در دوران بحران سلامتی و قبل از آن تفاوتی وجود نباید داشته باشد و یا اینکه این تفاوت اصلاً وجود ندارد؛ اما در حقیقت ورزشکاران به دلیل دوری از مسابقات ورزشی، عدمتمرین در شرایط استاندارد، به تعویق افتادن مسابقات، داشتن زمان زیاد به علت حضور طولانیمدت در منزل و ... به‌ناچار باید با کمتر شدن میزان فعالیت بدنی خود، سطح آمادگی اش را بالا نگه‌دارند که این امر میتواند به‌واسطه تغذیه، نوع خواب، سطح و نوع ارتباطات و همچنین نوع اوقات فراغت تحت تأثیر قرار گیرد.
در شرایط همهگیری ویروس و بروز بحرانهای سلامتی، مشخص گردید که سبک زندگی همه اقشار جامعه از این بیماری متأثر میشود که ورزشکاران نیز از آن مستثنی نبودند؛ اما برای کاهش تأثیرات بیماری و کلاً بحرانهای سلامتی که معلوم نیست در آینده بازهم شاهد نوع دیگری از آن باشیم، باید برای سبک زندگی ورزشکاران تدابیری اتخاذ گردد. ازجمله راهبردهای پیشنهادی میتوان به راهبردهای آموزشی اشاره نمود. بالاخره بخواهیم یا نخواهیم، جهان با پدیدهای به نام «کرونا» آشنا شد. این پدیده درس زیادی در بسیاری از جنبهها به افراد و دولتها داد. تغییر سیستم آموزشی در این دوران یکی از تجربیات شکل‌گرفته است. دیگر آموزش سنتی در این دوران کارساز نبود. بنابراین تغییر رویکرد آموزشی از سنتی به مجازی یک گام بزرگ در سیستم آموزشی کشورها بود. ورزشکاران نیز همانند سایر گروهها از این سیستم آموزشی به‌منظور یادگیری اصول و فنون ورزشی استفاده نمودند. نحوه ارتباطات دیگر حضوری و رودررو نشد و به‌ناچار از ارتباطات مجازی استفاده گردید. بنابراین تغییر سیستم آموزشی از سنتی به مجازی ازجمله مواردی بود که دنیا برای آن آماده نبود زیرساخت‌ها به‌درستی آمادگی تحمل این فشار را نداشتند، اما بعد از یک سال از ادامه بیماری کرونا، بسیاری جوامع شرایط پایدارتری در سیستم آموزشی خود داشتند. هدف از گفتن این مطالب این است که سیستم آموزشی در ورزش باید بعد از رفع بیماری نیز به‌صورت مجازی ادامه پیدا کند، چراکه علاوه بر مزایای بی‌شمار آموزش مجازی، استفاده از آموزش مجازی به‌عنوان یک عادت تبدیل میشود. ارائه آموزشهای لازم به ورزشکاران برای توانمندسازی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. آموزشها باید به سمت تابآوری و رفع تنشهای روانی باشد. همچنین آموزش نحوه استفاده از امکانات ورزشی که به‌صورت فردی در اختیار آنها قرار میگیرد نیز ازجمله راهکارهای پیشنهادی است.
ارائه امکانات و خدمات ورزشی انفرادی به ورزشکاران نیز ازجمله مواردی است که به‌ناچار باید برای آن تدابیری اندیشیده شود. ورزشکار حرفهای بدون امکانات لازم نمیتواند سطح آمادگی خود را حفظ نماید که مسئولان و مربیان باید این امکانات را در اختیار ورزشکاران قرار دهند. اولویت استفاده از اماکن و تجهیزات ورزشی به ورزشکاران حرفهای برای خفظ سطح آمادگی آنها، ازجمله تدابیر دیگر است. همچنین راهکارهای مالی نیز از مهمترین راهبردهای پیشنهادشده میباشد. تا زمانی که ورزشکاران دغدغه تأمین مایحتاج خود را داشته باشند و از بین سلسله‌مراتب مازلو در سطح نیازهای جسمانی بمانند، نمیتوانند به فکر خودشکوفایی باشند. حمایتهای مالی از ورزشکاران از سوی نهادی مختلف باید صورت گیرد؛ اما هر یک از راهبردهای شناسایی‌شده، متأثر از دودسته عوامل میباشد: عوامل زمینهای و عوامل مداخلهگر. منظور از عوامل زمینهای، آن دسته از عواملی است که سبک زندگی ورزشکاران در آن شکل میگیرد، مانند عوامل فرهنگی اجتماعی، امکانات و خدمات. درواقع تا زمانی که فرهنگ جامعه حامی ورزشکاران قهرمان نباشد، سطح توقع جامعه پایین باشد و نگاه خانواده و جامعه به آنها خیلی امیدوارکننده نباشد، نمیتوان تصور نمود که راهبردهای شناسایی‌شده، مثمر ثمر واقع شود. از سوی دیگر، تا زمانی که امکانات کافی در اختیار ورزشکاران قرار نگیرد، سبک زندگی آنها در غیرمفیدترین حالت ممکن شکل میگیرد. منظور از عوامل مداخلهگر، عواملی هستند که هم میتوانند نقش تسهیلکننده در شکلگیری سبک زندگی مناسب برای ورزشکاران داشته باشند و هم نقش مخرب و مانع. رسانهها به‌خصوص فضای مجازی میتوانند اطلاعات لازم برای مقابله با بیماری ایجاد شده را در اختیار ورزشکاران قرار دهد و هم اینکه فضایی که است ورزشکاران میتوانند در آن با هواداران خود ارتباط دوسویه داشته باشند و از آنها انرژی و انگیزه بگیرند؛ اما همین عامل میتواند منجر به اعتیاد به فضای مجازی، عدم تمرکز و ایجاد حاشیه برای آنها گردد. همچنین سطح دانش میتواند به‌عنوان یک عامل تسهیلکننده و یا مخرب باشد. به این صورت که اگر سطح دانش ورزشکاران در زمینه بحران به وجود آمده و چگونگی انجام فعالیت ورزشی در این دوران مناسب باشد، تدوین برنامه‌ریزی برای ارتقای سبک زندگی میتواند به‌درستی صورت گیرد، اما اگر اطلاعات غلطی در اختیار ورزشکاران قرار گیرد، اثرات مخرب زیادی میتواند به همراه داشته باشد. سیاستها و قوانین میتوانند گاهی در جهت رفع موانع و حمایت ورزشکاران و گاهی منجر به ضرر و زیان آنها باشند. برای مثال، ندادن مجوز برگزاری مسابقه به ورزشهایی نظیر اتومبیلرانی ذر مقابل ارائه مجوز به ورزشی مثل فوتبال ازجمله قوانینی است که اثر مخرب دارد.
از پیامدهای شناسایی‌شده برای راهبردهای پیشنهادی میتوان به حفظ سلامتی، زنده ماندن، یادگیری استفاده از فضای مجازی، تطبیق سبک زندگی با شرایط بهوجود آمده، حفظ روحیه و نشاط ورزشکاران، حس رضایت شخصی، کسب موفقیت‌های ورزشی، حفظ آمادگی جسمی، خودباوری و الگو بودن برای دیگران نام برد. بنابراین به مدیران ورزش کشور و دستاندرکاران ورزش قهرمانی نظیر وزارت ورزش و جوانان، فدراسیونهای ورزشی و نهادهای مختلف مرتبط دیگر، پیشنهاد میشود که به‌منظور وضع قوانین مناسب از نظرات ورزشکاران و مربیان استفاده نمایند. سطح دانش و آگاهی ورزشکاران و مربیان را در زمینه آمادگی برای این‌گونه بیماریها و شرایط بالا ببرند. ورزشکاران از سبک زندگی ورزشکارانی که در این شرایط، سطح آمادگی خود را حفظ نمودند، الگوبرداری کنند و از مشاوران و روانشناسان در کنار ورزشکاران استفاده شود.
منابع
- الفت، سعیده و سالمی، آزاده. (1391). «مفهوم سبک زندگی». مطالعات سبک زندگی. 1(1)، صص 9-36.
- تابعیان، حسن؛ جهانگیری، جهانگیر؛ زهری بیدگلی، سید محسن و زرآور، فروزنده. (1392). «مطالعه جامعه‌شناختی سبک‌های زندگی بهنجار و نابهنجار دختران (مطالعه موردی: دختران ورزشکار)». زن و جامعه (جامعهشناسی زنان). 4(2)، صص 1-29.
- حسنی، زهره؛ گودرزی، محمود؛ جلالی فراهانی، مجید و علیدوست قهفرخی، ابراهیم. (1397). «اثر برند ورزشکار بر همانندسازی و اثربخشی صحهگذاری ورزشکار مشهور». رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی. 6(21)، صص 9-20.
- سلیمانی، مجید؛ بارانی، مریم؛ اینانلو، سهیلا و خجسته، علی. (1399). «مدلسازی رفتار خرید مشتریان فروشگاه‌های ورزشی در زمان شیوع ویروس کرونا (پیش‌آیندها و پس‌آینده‌ها)». مطالعات مدیریت ورزشی.
- صفانیا، پرستو؛ صفانیا، امیرمحمد و آریادوست، هانیه. (1399). «بررسی ساختارهای تربیتی و فیزیولوژیکی بحران کرونا در صنعت ورزش». فصلنامه روانشناسی تربیتی. 16(56)، صص 91-104.
- محمدی ترکمانی، احسان؛ رحمتی، محمدمهدی؛ نقیپور گیوی، بهنام و شربت زاده، رضا. (1398). «ساخت و اعتبارسنجی پرسشنامه سبک زندگی ورزشکاران نخبه ایرانی». مدیریت و توسعه ورزش. 8(4)، صص 34-50.
- محمدی ترکمانی، احسان؛ باقری، قدرتالله؛ زارعیمتین، حسن؛ معینی، حسین و خنیفر، حسین. (1395). «سبک زندگی ورزشکاران نخبه ایرانی (ارائه یک نظریه دادهبنیاد)». پژوهش در ورزش تربیتی. 11، صص 71-96.
- مهدیزاده، حمید. (1397). «بازتبیین سبک زندگی در گستره روانشناسی». جامعهشناسی و اسلام، تحقیقات بنیادین علوم انسانی. ، صص 91-124.
- موسوی گیلانی، سیدرضی. (1392). «چیستی و چرایی سبک زندگی و نسبت آن با دین و مهدویت». مشرق موعود. 7(25)، صص 123-138.
- وکیلی، حمیدرضا. (1396). «تأثیر سه ماه برنامه آموزش ورزش همگانی در شبکه اجتماعی تلگرام بر سبک زندگی دانشجویان». پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته مدیریت رسانههای ورزشی، دانشگاه علم و فرهنگ.
- Adler Graduate School. (2015). “Alfred Adler Theory and Application”. Retrieved from: http://alfredadler.edu/about/theory.
- Ahmed, N., Ahmed, S., Carmichael, Z., & Sami, A. S. (2017). “Measuring Healthy Lifestyle and Mental Health Indicators in South Asian Women Using the “Your Health: Quality of Life and Well-Being” Questionnaire”. Annals of Global Health, 83(3-4), 463. doi:10.1016/j.aogh.2017.09.007
- Annala, S., Viljainen, S., Pakkanen, M., & Hukki, K. (2016). “Consumer preferences in engaging in a sustainable lifestyle”. International Journal of Innovation and Sustainable Development, 10(1), 1-18.
- Bautista, L., Relojo, D., Pilao, S. J., Tubon, G., & Andal, M. (2018). “Link between lifestyle and self-regulated development as components of academic performance: basis for a psychoeducational intervention”. Journal of Educational Sciences and Psychology, 8(1). 68-78.
- Beumeler, L. F. E., Waarsenburg, E. C., Booij, S. H., Scheurink, A. J. W., & Hoenders, H. J. R. (2018). “Evaluation of a lifestyle intervention program in primary care on physical and mental health and quality of life of cancer survivors: a pilot study”. European Journal of Integrative Medicine. doi:10.1016/j.eujim.2018.08.007
- Brinkman, S., Voortman, T., Kiefte-de Jong, J. C., van Rooij, F. J. A., Ikram, M. A., Rivadeneira, F., … Schoufour, J. D. (2018). “The association between lifestyle and overall health, using the frailty index”. Archives of Gerontology and Geriatrics, 76, 85–91. doi:10.1016/j.archger.2018.02.006
- Brown, W., Basil, M., & Bocarnea, M. (2003). “The influence of famous athletes on health beliefs and practices”. Journal of Health Communication, 8, 41-57.
- Brooks, S. K., Webster, R. K., Smith, L. E., Woodland, L., Wessely, S., Greenberg, N., Rubin, G. J. (2020). “The psychological impact of quarantine and how to reduce it: rapid review of the evidence”. Rapid Review, 39 (10), 912 – 920.
- Dan, Zh. (2020). “China adopts non-contact free consultation to help the public cope with the psychological pressure caused by new coronavirus pneumonia”. Asian Journal of Psychiatry. Available online 10 April 2020, In Press.
- Devaney, D. J., Nesti, M. S., Ronkainen, N. J., Littlewood, M., & Richardson, D. (2018). “Athlete Lifestyle Support of Elite Youth Cricketers: An Ethnography of Player Concerns Within a National Talent Development Program”. Journal of applied sport psychology, 30(3), 300- 320.
- Evans, A. B., Blackwell, J., Dolan, P., Fahlén, J., Hoekman, R., Lenneis, V., & Wilcock, L. (2020). “Sport in the face of the COVID-19 pandemic: towards an agenda for research in the sociology of sport”. European Journal for Sport and Society, 15, 85-95
- Fardin, M. (2020). COVID-19 and Anxiety: A Review of Psychological Impacts of Infectious Disease Outbreaks. Archives of Clinical Infectious In Press
- Grey, M. (2017). “Lifestyle determinants of health: Isn’t it all about genetics and environment?” Nursing Outlook, 65(5), 501–505. doi:10.1016/j.outlook.2017.04.011.
- Hendricks, J. & Hatch, L.R. (2006). Handbook of Aging and the Social Sciences. Sixth Edition. Copyright © 2006 by Academic Press.
- Hill, P. L., Edmonds, G. W., & Hampson, S. E. (2019). “A purposeful lifestyle is a healthful lifestyle: Linking sense of purpose to self-rated health through multiple health behaviors”.Journal of health psychology, 24(10), 1392-1400.
- Holz, N. E., Boecker, R., Jennen-Steinmetz, C., Buchmann, A. F., Blomeyer, D., Baumeister, S., et al. (2016). “Positive coping styles and perigenual ACC volume: two related mechanisms for conferring resilience”. Social Cognitive and Affective Neuroscience. 11(5), 813-20.
- Ghani, U., & Kakakhel, T. (2011). “The impact of celebrity endorsement on the youth of Pakistan”. International Proceedings of Economics Development and Research, Singapore. 16, 1-5.
- Jakobsson, J., Malm, C., Furberg, M., Ekelund, U., & Svensson, M. (2020). “Physical Activity during the Coronavirus (COVID-19) Pandemic: Prevention of a Decline in Metabolic and Immunological Functions”. Frontiers in Sports and Active Living, 2, 57-66
- Miller, E., & Bentley, K. (2012). “Leading a Sustainable Lifestyle in a ‘Non-Sustainable World’ Reflections from Australian Ecovillage and Suburban Residents”.Journal of Education for Sustainable Development, 6(1), 137-147.
- Narici, M., De Vito, G., Franchi, M., Paoli, A., Moro, T., Marcolin, G. & Di Girolamo, F. G. (2020). “Impact of sedentarism due to the COVID-19 home confinement on neuromuscular, cardiovascular and metabolic health: Physiological and pathophysiological implications and recommendations for physical and nutritional countermeasures”. European Journal of Sport Science, 1, 1-22.
- Nedelec, M., Aloulou, A., Duforez, F. et al. (2018). “The Variability of Sleep among Elite Athletes”. Sports Med. org/10.1186/s40798-018-0151-2
- Noll, M., Rodrigues, A.P.S., Silveira, E.A. (2020). “The health-related determinants of eating pattern of high school athletes in Goiás”, Arch Public Health. doi: 10.1186/s13690-020-0396-3.
- Pisarek, A., Guszkowska, M., Zagórska, A., & Lenartowicz, M. (2011). “Characteristics of Athletes’ Approach to the Question of Physical Health and Health Behaviors: Do Athletes Lead Healthy Lifestyles?” Journal of Applied Sport Psychology, 23(4), 459–473. doi:10.1080/10413200.2011.594851
- Pyun, D. Y., James, J. D. (2011). “Attitude toward advertising through sport: A theoretical framework”. Sport Management Review, 14(1), pp: 33-41.
- Ripoll, R.M. (2012). “Lifestyle Medicine: The Importance of Considering all the Causes of Disease”. Rev Psiquiatr Salud Ment (Barc.), 5 (1): 48-52.
- Seib, C., Parkinson, J., McDonald, N., Fujihira, H., Zietek, S., & Anderson, D. (2018). “Lifestyle interventions for improving health and health behaviours in women with type 2 diabetes: A systematic review of the literature 2011–2017”. Maturitas, 111, 1–14. doi:10.1016/j.maturitas.2018.02.008.
- Shriver, L. H., Reifsteck, E. J., & Brooks, D. (2019). “Moving On! A Transition Program for Promoting Healthy Eating and an Active Lifestyle among Student-Athletes after College”. Journal of Nutrition Education and Behavior, 51(1): 112-115.
- Smith, W. R. (2020). “Organizing participation of a lifestyle sport: The constitutive power of new media discourse”. Discourse, Context & Media. 33. https://doi.org/10.1016/j.dcm.2019.100368.
- Sood, S. (2020). “Psychological effects of the Coronavirus disease 2019 pandemic”. Rhime, 7, 23-26.
- Spector, D. (2018). “Optimizing Cancer Survivors’ Health: The Role of Lifestyle Behaviors”. The Journal for Nurse Practitioners, 14(4), 323–329.e1. doi:10.1016/j.nurpra.2017.12.007.
- Stein, H. (1997). “Alfred Adler Institute; The Style of Life Tree”. Retrieved on from: http://pws.cablespeed.com/htstein/theoprac.htm.
- Suan, Ch. (2015). Psychology of Sport and Exercise, Volume 16, Part 1, Pages 3–14
- Viral Research Center. (2020). vrc.sbmu.ac.ir
- Wheaton, B. (2013). The Cultural Politics of Lifestyle Sports. Routledge, New York, NY.W. ‘Roth’ Smith /Discourse, Context & Media 33 (2020) 1003689.
- Wheaton, B. (2017). “Staying ‘stoked’: surfing, ageing and post-youth identities”. Rev. Social. Sport 1–23.https://doi.org/10.1177/1012690217722522.
- Xiang, Y.T., Yang, Y., Zhang, W. Li, L., Zhang, Q, Cheung, T. (2020). “Timely mental health care for the 2019 novel coronavirus outbreak is urgently needed”.
- Yao, P.-L., Laurencelle, L., & Trudeau, F. (2018). “Former athletes’ lifestyle and self-definition changes after retirement from sports”. Journal of Sport and Health Science, doi:10.1016/j.jshs.2018.08.006.
- Zhang, J., Wu, W. Zhao, X., Zhang, W. (2020). “Recommended psychological crisis intervention response to the 2019 novel coronavirus pneumonia outbreak in China: a model of West China Hospital”. Precision Clinical Medicine, 3 (1), 3–8.
)